کد مطلب:280076 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:542
خروج و مدت امامت حضرت مهدی
(كشف النعمة ج 3 ص 314، یوم الخلاص ص 80):
قال الصادق (ع): ان القائم اذا خرج كان فی سن الشیوخ و منظر الشباب، قویا فی بدنه لو مده یده الی اعظم شجرة علی وجه الارض لقلعها، و لو صاح بالجبال تدكدكت صخورها لا یضع ید علی عبد الا صار قلبه كزبر الحدید.
حضرت امام صادق (ع) فرمود: همانا حضرت قائم (ع) چون خروج كند در سن سالخوردگان و قیافه جوانان باشد در بدن نیرومند است كه اگر دست به درخت بزرگی زند آنرا از ریشه بركنند و اگر فریاد برآورد سنگهای كوه ها در هم رود و فرو ریزد دست مبارك بر هیچ بنده ای نگذارد جز آنكه دلش را مانند پاره ی آن استوار سازد.
(كشف النعمة ج 2 ص 459، عقدالدرر ص 18):
عن عبدالله ابن عمر قال: قال رسول الله (ص): لا تقوم الساعة حتی یخرج المهدی (ع) من ولدی و لا یخرج المهدی (ع) حتی یخرج ستون كذابا كلهم یقول: انا نبی.
عبدالله ابن عمر گوید: حضرت رسول اكرم (ص) فرمود: قیامت برپای نشود تا حضرت مهدی (ع) كه از فرزندان من است خروج كند و مهدی (ع) خروج نمی كند تا شصت تن دروغگو به ادعای پیغمبری خارج شوند.
[ صفحه 393]
(عقدالدرر ص 19):
قال رسول الله (ص): سیكون بعدی خلفاء و من بعد الخلفاء امراء، و من بعد الامراء ملوك جبابرة ثم یخرج المهدی من اهل بیتی یملأ الارض عدلا كما ملئت جورا ثم یؤمر القحطانی فو الذی بعثنی بالحق ما هو دونه.
رسول خدا (ص) فرمود: پس از من خلفاء و پس از خلفاء امیران وبعد از امیران پادشاهان ستمگر پدید آیند سپس مهدی (ع) از اهل بیت (ع) من خروج می كند زمین را سرشار از عدل و داد كند همچنانكه پر از ظلم وستم شده باشد پس از آن قحطانی فرمانگذاری كند قسم به آن كس كه مرا به حق مبعوث فرمود: او نزدش نیست.
(عقدالدرر ص 32):
عن عبدالله ابن عمر. قال: قال رسول الله (ص): یخرج فی آخرالزمان رجل من ولدی اسمه كاسمی، و كنیته ككنیتی، یملأ الارض عدلا كما ملئت جورا.
عبدالله ابن عمر گوید: رسول الله (ص) فرمود: در آخرالزمان مردی از فرزندانم كه اسم او مانند اسم من و كنیه اش مثل كنیه من است خروج می كند و زمین را پر از عدل و داد نماید همچنانكه پر از ستم شده باشد.
(اخرجه الحاكم فی مستدركه، عقدالدرر ص 70):
عن ام سلمه قالت: قال رسول الله (ص): یبایع لرجل من امتی، بین الركن و المقام كعدة اهل بدر، فتأتیه عصب العراق و ابدال الشام، فیأتیهم جیش من الشام حتی اذا كانو بالبیداء خسف بهم ثم یسیر الیه رجل من قریش اخواله كلب، فیهزمهم الله تعالی.
بنقل از ام سلمة گفت: حضرت رسول اكرم (ص) فرمود: با مردی از امت من در میان ركن ومقام افرادی به شماره ی مسلمانان غزوه بدر بیعت می كنند مردانی از عراق و ابدال شام به نزدش می روند. سپاهی از شام بجنگ آنان می شتابند و چون به بیابان می رسند زمین آنها را فرو می برد سپس مردی از قریش كه دائی های وی از بنی كلب باشند بجنگ او می روند و خدای تعالی آنها را درهم می شكند.
(اخرجه ابونعیم بن حماد فی الفتن، عقدالدرر ص 127):
عن ابی رومان، عن علی (ع) قال: یلتقی السفیانی ذا الرایات السود فیهم شاب
[ صفحه 394]
من بنی هاشم فی كفه الیسری خال، و علی مقدمته رجل من بنی تمیم یقال له شعیب بن صالح بباب اصطخر فتكون بینهم ملحمة عظیمة و تظهر الرایات السود و تهرب خیل السفیانی فعند ذلك یتمنی الناس المهدی و یطلبونه.
بنقل از ابی رومان از حضرت امیرالمؤمنین (ع) فرمود: برخورد می كند با صاحبان پرچمهای سیاه كه در میان ایشان جوانی از بنی هاشم باشد كه در كف چپش خالی وجود دارد و در مقدمه ی آنان از مردی از بنی تمیم است بنام شعیب بن صالح و در دروازه اصطخر جنگی بزرگ واقع می گردد و پرچمهای سیاه پیروز می شوند وسپاه سفیانی فرار می كنند در این هنگام است كه مردم آرزوی مهدی (ع) كنند و در طلبش باشند.
(اخرجه الحاكم فی مستدركه، عقدالدرر ص 144):
عن ابی سعید الخدری، ان رسول الله (ص) قال: یخرج فی آخر امتی المهدی یسقیه الله الغیث وتخرج الارض نباتها ویعطی المال صحاحا و تكثر الماشیة و تعظم الامة یعیش سبعا او ثمانیا یعنی حججا.
بنقل از ابی سعید خدری ره است كه گفت: رسول خدا (ص) فرمود: در آخر امتم مهدی (ع) خروج می كند كه خدای تعالی باران را وسیله سیرابی قرار می دهد و زمین روئیدنیهای خود را بیرون می دهد ومهدی (ع) مال را به درستی می بخشد و چارپایان بسیار می شوند و امت عظمت می یابد و او هفت یا هشت سال زندگی می نماید.
(یوم الخلاص ص 279، بحار ج 52 ص 291):
قال رسول الله (ص): لا یخرج القائم الا فی وتر من السنین: سنة احدی او ثلاث او خمس او سبع او تسع.
حضرت رسول اكرم (ص) فرمود: حضرت قائم (ع) خروج نمی كند مگر در سال فرد: سال یك یا سه یا پنج یا هفت یا نه.
(اخرجه القمر فی سننة، عقدالدرر ص 149):
عن حذیفة عن النبی (ص) فی قصة المهدی (ع) و ظهور امره قال: فتخرج الابدال من الشام و اشباههم و یخرج الیه، النجباء من مصر و عصائب اهل الشرق و اشباههم حتی یأتوا مكة فیبایع له بین زمزم و المقام، ثم یخرج متوجها الی الشام
[ صفحه 395]
وجبریل علی مقدمته و میكائیل علی ساقته یفرح به اهل السماء و اهل الارض و الطیر و الوحوش و الحیتان فی البحر و تزید المیاه فی دولته و تمد الانهار و تضعف الارض اكلها و تستخرج الكنوز.
بنقل از حذیفه رضی الله عنه از حضرت رسول اكرم (ص) در داستان حضرت مهدی (ع) و ظهور امرش فرمود: پس ابدال و همانندان ایشان از شام بیرون می آیند و نجیبان و نخبگان از مصر و گزیدگان مشرق و امثالشان بسوی او حركت می كنند تا به مكه معظمة می رسند و با حضرت در بین زمزم و مقام بیعت می نمایند سپس خارج می شود و به سوی شام می رود و جبرئیل (ع) در مقدمه سپاه او و میكائیل (ع) در دنباله ی لشكرش باشند ساكنان آسمان و زمین و پرندگان و وحشیان و ماهیان دریا خوشحال شوند و در دولت او آبها فزونی گیرد و رودها پر آب گردد و زمین حاصل فراوان دهد و گنجها بیرون كشیده شود.
(بحار ج 52 ص 325 یوم الخلاص ص 296):
قال امیرالمؤمنین (ع): كأنی انظر القائم (ع) علی ظهر النجف، لبس درع رسول الله (ص) تتقلص علیه ثم ینتفض بها فتسدیر علیه ثم یغشی بثوب استبرق ثم یركب فرسا ادهم ابلق بین عینیه شمراخ، فینقفض به انتفاضة حتی لا یبقی اهل بلد الا اتاهم نور ذلك الشمراخ فیظنون انه معهم فی بلادهم حتی تكون آیة.
حضرت امیرالمؤمنین (ع) فرمود: گوئی حضرت قائم (ع) را در پشت نجف می بینم كه زره حضرت رسول اكرم (ص) را در تن كرده و چین خوردگی پیدا می كند سپس آنرا حركت می دهد و چین خوردگی از میان می رود آنگاه جامه ای از استبرق بر روی آن می افكند و بر اسب ادهم ابلق سوار می شود كه میان دو چشم اسب خوشه ای آویزان است و آنرا به جنبش درمی آورد و باقی نمی مانند هیچ ساكن شهری جز آنكه نور آن خوشه به ایشان می رسد تا آنجا كه گمان می برند آن خوشه «یا امام (ع)» با آنان در بلادشان می باشد تا اینكه این عمل علامت باشد.
(یوم الخلاص ص 298، بحار ج 52 ص 326):
قال زین العابدین (ع): كانی بقائم (ع) اهل بیتی قد اشرف علی نجفكم هذا و او مأ بیده الی ناحیة الكوفة فاذا هو اشرف نشر رایة رسول الله (ص)، فاذا هو نشرها
[ صفحه 396]
انحطت علیه ملائكة بدر عودها من عمد عرش الله و رحمته و سائرها من نصرالله لا یهوی بها الی شیی ء الا اهلكه الله یأتیه بها جبرائیل (ع).
حضرت امام زین العابدین (ع) فرمود: گوئی حضرت قائم (ع) اهل بیتم (ع) را می بینم كه بر این نجف شما ایستاده و توجه دارد. امام (ع) با دست مبارك خود اشاره كرد و فرمود: و چون بایستد پرچم حضرت رسول اكرم (ص) را می گشاید و سپس از گشودن فرشتگان بدر چوب آن پرچم كه از ستونهای عرش و رحمت خدا است می آورند و با آن چوبها به هیچكس حمله ننماید مگر اینكه كشته شود.
(یوم الخلاص ص 302):
قال الباقر (ع): اذا ظهر قائمنا اهل البیت، قال للناس، ففررت منكم لما خفتكم فوهب لی ربی حكما و جعلنی من المرسلین» «الشعراء آیه 21 ««لا مرسلا برسالة جدیدة بل لأحیاء الدین و نشر لواء العدل و احقاق الحق و ابطال الباطل»: خفتكم علی نفسی، و جئتكم كما اذن لی ربی و اصلح امری.
حضرت امام باقر (ع) فرمود: موقعی كه قائم (ع) ما اهل بیت (ع) ظاهر شود به مردم فرمایند: «من از شما هنگامی كه ترسیدم فرار كردم پس پروردگارم به من حكم بخشید و مرا از رسولان قرار داد» مقصود این است كه قائم (ع) رسالت تازه ای می آورد بلكه برای زنده كردن دین و گشودن پرچم عدل و احقاق حق و باطل ساختن باطل مأمور گردد» یعنی بر جانم از شما ترسیدم و چون پروردگارم اذنم داد و كارم را به اصلاح رسانید به نزد شما آمدم.
(المحجة البیضاء ج 4 ص 342، بحار ج 52 ص 192، یوم الخلاص ص 304):
قال الباقر (ع): اول ما ینطق به هذه الولایة: «بقیت الله خیر لكم ان كنتم مؤمنین» ثم یقول: انا بقیة الله و حجة و خلیفة علیكم، فلا یسلم علیه مسلم الا قال: السلام علیك یا بقیة الله فی ارضه فاذا اجتمع علیه العقد و هو عشرة الاف رجل لم یبق فی الارض معبود دون الله عزوجل من صنم او وثن او غیره الا وقعت فیه نار فاحرقته.
امام باقر (ع) فرمود: نخستین سخنی كه قائم (ع) گوید این آیه شریفه است: «بقیة الله برای شما بهتر است اگر شما مؤمن باشید» سپس فرمایند: من بقیة الله و حجت و
[ صفحه 397]
خلیفه خدا بر شمایم. پس هر كس به حضرت سلام كند گوید: سلام بر تو ای بقیة الله در زمین و چون سپاهش كه ده هزار مرد باشند جمع آیند در زمین هیچ معبود باطلی كه غیر خدای عزوجل است از قبیل انواع بتهای سنگی و چوبی و انسانی و غیر آن باقی نماند جز آنكه همه را آتش زند و بسوزاند.
(یوم الخلاص ص 316، بحار ج 52 ص 315):
قال الصادق (ع): اذا تمنی احدكم القائم فلیتمنه فی عافیة فان الله بعث محمدا (ص) رحمة و یبعث القائم (ع) نقمة.
حضرت امام صادق (ع) فرمود: هنگامی كه كسی از شما آرزوی ظهور حضرت مهدی (ع) كند باید آرزوی ظهور عافیت آمیز حضرت كند زیرا خدای تعالی محمد (ص) را به رحمت مبعوث فرمود قائم را برای انتقام مبعوث فرمایند.
(معانی الاخبار ص 366، بحار ج 51 ص 45، یوم الخلاص ص 317):
قال الباقر (ع) فی تأویل قوله تعالی: «و ذكرهم بایام الله «ابراهیم آیه 5»: یوم القائم (ع)، و یوم الموت و یوم القیامة.
حضرت امام باقر (ع) در تأویل آیه كریمه: «ایام خدا را یادآوری ایشان كن» فرمود: ایام خدا: روز قیام قائم (ع) و روز مرگ و روز قیامت است.
(یوم الخلاص ص 318):
قال الصادق (ع) فی قوله تعالی: «الحمدالله الذی صدقنا وعده، و اورثنا الارض نتبوأ من الجنة غرفا فنعم اجر العالمین» «الزمر آیه 74» ثم یقف بین الركن و المقام فیصرخ قائلا: یا معاشر نقبائی، واهل خاصتی ومن ذخر الله لنصرتی قبل ظهوری علی وجه الارض ائتونی طائعین. فترد الصیحة علیهم و هم فی محاریبهم وعلی فرشهم فی شرق الارض و غربها، فیسمعونه فی صیحة واحدة فی اذن كل رجل فیجیئون نحوها، ولا یمضی الا كلمحة بصر حتی یكونوا كلهم بین یدیه و یكون هذا قبیل طلوع الشمس. الحدیث.
امام صادق (ع) در تفسیر آیه شریفه: «ستایش خدای را كه وعده اش به ما راست بود و ما را وارث زمین قرار داد جای در غرفه های بهشت گیریم و خوب پاداشی به حاملان داد» فرمود: سپس «قائم (ع)» بین ركن و مقام ایستد و فریاد كشد و گوید: ای گروه
[ صفحه 398]
نقیبان من و ای صاحبان و ویژگان من و ای كسانی كه خدای تعالی پیش از ظهور من شما را در روی زمین ذخیره برای نصرت و یاری من قرار داد با میل و رغبت بسوی من آئید آن فریاد به همه رسد در حالی كه مردم در جایگاه ها و فرش و بسترهای خود در مشرق و مغرب زمین جای دارند آن فریاد را در یك لحظه گوش همه شنود و بسوی آن فریاد روند و به اندازه یك پلك چشم روی هم نهادن نگذرد كه همگان در خدمتش حاضر شوند و این اندكی پیش از طلوع آفتاب باشد. الحدیث.
(یوم الخلاص ص 333):
قال الكاظم (ع): یفرح بخروجه المؤمنون و اهل السماوات و لا یبقی كافر و لا مشرك الا كره.
حضرت امام كاظم (ع) فرمود: به سبب خروج حضرت قائم (ع) همه ی مؤمنان و ساكنان آسمانها خشنود شوند و هیچ كافر و مشركی باقی نماند جز آنكه خروجش را نپسندد.
(یوم الخلاص ص 333):
قال الصادق (ع): المهدی اذا خرج، یفرح به جمیع المسلمین خاصتهم و عامتهم. یفرح به اهل السماء و اهل الارض و الطیر فی الهواء و الحیتان فی البحر.
حضرت امام صادق (ع) فرمود: حضرت مهدی (ع) چون خروج فرماید خاص و عام مومنین و ساكنان آسمان و زمین و پرندگان در هوا و ماهیان در دریا مسرور و شاد شوند.
(بحار ج 51 ص 156، یوم الخلاص ص 334):
قال الرضا (ع): ان الله تبارك و تعالی لیصلح امره فی لیلة واحدة، كما اصلح امر كلیمه موسی (ع) اذ ذهب لیقتبس لاهله نارا فرجع و هو رسول، نبی.
حضرت امام رضا (ع) فرمود: همانا خدای تبارك و تعالی كار او را «مهدی (ع) را» در یك شب اصلاح كند همچنانكه كار كلیم خود موسی (ع) را به هنگامی كه رفت و پرتوی از آتش برای گرم شدن كسانش بیاورد برگشت در حالی رسول (ص) و پیغمبر بود.
(منتخب الاثر ص 149، یوم الخلاص ص 334):
قال الرضا (ع) هو صاحب الغیبة، فاذا خرج اشرقت الارض بنوربها مثله كمثل
[ صفحه 399]
الساعة لا تأتیكم الا بغتة.
امام رضا (ع) فرمود: «مهدی (ع)» صاحب غیبت است و چون خروج كند زمین به نور پروردگار روشن شود مثل او همانند وقوع قیامت است كه ناگهان مردم متوجه می شوند.
(منتخب الاثر ص 285):
عن الحسن بن علی (ع) قال: لو قام المهدی (ع) لأنكره الناس لانه یرجع الیهم شابا و هم یحسبونه شیخا كبیرا.
حضرت امام حسن بن علی مجتبی (ع) فرمود: هنگامی كه مهدی (ع) قیام كند مردم انكارش كنند زیرا او به نزد مردم برمی گردد در حالی كه جوان باشد و مردم او را پیر سالخورده مپندارند.
(منتخب الاثر ص 290):
عن ابیعبدالله (ع) (فی حدیث) قال: القائم لم یظهر ابدا حتی یخرج ودایع الله عزوجل فاذا خرجت ظهر علی من ظهر من اعداء الله عزوجل فقتلهم.
امام صادق (ع) در ضمن حدیثی فرمود: قائم (ع) هرگز ظاهر نمی شود تا ودیعه های خدای عزوجل بیرون آیند و چون بیرون آیند هر یك از دشمنان خدا ظاهر گردد قائم (ع) او را بقتل رساند.
(كشف النعمة ج 2 ص 463):
عن ابی جعفر (ع) قال: كأنی بالقائم (ع) علی نجف الكوفة، وقد سار الیها من مكة فی خمسة الاف من الملائكة، جبرئیل عن یمینه و میكائیل (ع) عن شماله و المؤمنون بین یدیه و هو یفرق الجنود فی البلاد.
حضرت امام باقر (ع) فرمود: گوئی حضرت قائم (ع) را در نجف كوفه می بینم كه از مكة مكرمة به همراه پنج هزار ملائكه به آنجا آمده جبرئیل (ع) در طرف راست و میكائیل (ع) در جانب چپش و مؤمنین در پیش رویش باشند و حضرت سپاهیان خود را به اطراف بلاد پراكنده می سازد.
(كشف النعمة ج 2 ص 471):
قال رسول الله (ص): یخرج المهدی (ع) و علی رأسه ملك ینادی هذا المهدی (ع)
[ صفحه 400]
فاتبعوه.
رسول خدا (ص) فرمود: مهدی (ع) خروج می كند در حالی كه فرشته ای بر سرش فریاد می كشد این مهدی (ع) است از او متابعت كنید.
(عقدالدرر ص 125، كشف النعمة ج 2 ص 477):
قال رسول الله (ص): یخرج ناس من المشرق فیوطون للمهدی (ع) یعنی سلطانه.
رسول خدا (ص) فرمود: گروهی از مردم از مشرق خروج می كنند موجبات حكومت مهدی (ع) را فراهم می نمایند.
(یوم الخلاص ص 438):
قال الصادق (ع): یخرج حین تغیر البلاد، وضعف العباد، و حین الیأس من الفرج.
حضرت امام صادق (ع) فرمود: مهدی (ع) خروج می كند به هنگامی كه شهرها دگرگون و بندگان ناتوان و مأیوس و نومید از فرج و گشایش باشند.
(عقدالدرر ص 241):
عن دینار بن دینار، قال: بقاء المهدی (ع) اربعون سنة.
بنقل از دینار بن دینار گفت: مهدی (ع) چهل سال باقی می ماند.
(عقدالدرر ص 180):
قال كعب الاخبار: یخرج المهدی (ع) الی بلاد الروم و جیشه مائة الف، فیدعو ملك الروم الی الایمان فیأبی، فیقتتلان شهرین، فینصر الله تعالی المهدی (ع) و یقتل من اصحابه خلقا كثیرا، و ینهزم، و یدخل الی القسطنطینیه فینزل المهدی (ع) علی بابها و لها یؤمئذ سبعة اسوار، فیكبر المهدی (ع) سبع تكبیرات فیخر كل سور منها، فعند ذلك یأخذها المهدی (ع) و یقتل من الروم خلقا كثیرا و یسلم علی یدیه خلق كثیر.
كعب الاحبار گوید: مهدی (ع) خروج می كند و بسوی بلاد روم رود و سپاهیانش صد هزار نفر باشد پادشاه روم را به ایمان دعوت كند واو امتناع ورزد دو ماه با یكدیگر كارزار كنند خدای تعالی مهدی (ع) را یاری دهد و از یاران روم بسیاری را می كشد و او منهزم شود و داخل قسطنطنیه گردد «و مهدی (ع)» به دروازه قسطنطنیه نزول كند و آن شهر هفت دیوار دارد مهدی (ع) تكبیر گوید: هفت بار هر هفت دیوار فرو ریزد در
[ صفحه 401]
این هنگام قسطنطنیه را مهدی (ع) فتح كند و خلق بسیاری از روم بكشد و مردم بسیاری تسلیم او شوند.
(عقدالدرر ص 200):
عن امیرالمؤمنین (ع) فی قصة المهدی (ع) قال: و یتوجه الی الافاق فلا تبقی مدینة وطئها ذوالقرنین الا دخلها و اصلحها و لا یبقی جبار الا هلك علی یدیه، و یشف الله عزوجل قلوب اهل الاسلام و یحمل حلی بیت المقدس فی مائة مركب تحط علی عزة و عكا و یحمل الی بیت المقدس و یأتی مدینة فیها الف سوق. الحدیث.
امیرالمؤمنین (ع) در داستان مهدی (ع) فرمود: حضرت متوجه آفاق دنیا گردد و هر شهری كه ذوالقرنین آنرا طی كرده باشد باقی نماند جز آنكه مهدی (ع) وارد آن شود و آنرا اصلاح فرماید و هیچ ستمگری باقی نماند جز آنكه به دست او هلاك گردد و خدای عزوجل دلهای اهل اسلام را شفاء بخشد و زیورهای بیت المقدس را به صد مركوب حمل كند بر شهر غزه و عكا ورود كند و به سوی بیت المقدس رود و وارد شهری شود كه هزار بازار دارد الحدیث.
(عقدالدرر ص 202):
قال حذیفة: سمعت رسول الله (ص) یقول: لیستخرجن المهدی (ع) ذلك حتی یرده الی بیت المقدس ثم یسیر و من معه حتی یأتوا خلف رومیة مدینة فیها مأئة سوق فی كل سوق مائة الف سوقی فیفتحونها ثم یسیرون و حتی یأتوا مدینة یقال لها القاطع علی البحر الأخضر المحدق بالدنیا لیس خلفه الا امر الله تعالی.
بنقل از حذیفه رضی الله عنه گفت: از حضرت رسول اكرم (ص) شنیدم می فرمود: البته مهدی (ع) آنرا استخراج می كند تا آنرا به بیت المقدس برگرداند سپس حركت می كند با كسانی كه همراه دارد تا به پشت رومیة رسد و آن شهری است كه صد بازار دارد و در هر بازاری صد هزار بازاری باشد آنرا می گشاید سپس روانه شوند بار شهری بنام قاطع رشد كه در كنار بحر اخضر قرار دارد كه محیط بر دنیا است و پشت سر آن چیزی جز امر خدای تعالی نیست.
[ صفحه 402]
(عقدالدرر ص 237):
عن ابی سعید الخدری قال: خشینا ان یكون بعد نبینا حدث فسألنا نبی الله (ص) فقال: ان فی امتی المهدی (ع) یخرج یعیش خمسا او سبعا او تسعا قلنا: و ما ذاك؟ قال سنین.
بنقل از ابی سعید خدری گفت: ترسیدیم كه پس از پیغمر ما (ص) حادثه ای رخ دهد از حضرت پرسیدیم. فرمود: در امت من مهدی (ع) است خروج می كند پنج یا هفت یا نه زندگی می نماید عرض كردیم. پنج یا هفت یا نه یعنی چه؟ فرمود: پنج یا هفت یا نه سال.
(عقدالدرر ص 237):
عن ابی سعید الخدری قال: قال رسول الله (ص): ابشركم بالمهدی (ع) فذكر الحدیث و فی آخره فیمكث سبع سنین او ثمان سنین او تسع سنین ثم قال: لا خیر فی العیش بعده او قال: لا خیر فی الحیاة بعده.
بنقل از ابی سعید خدری گفت: حضرت رسول اكرم (ص) فرمود: شما را بشارت به مهدی (ع) بدهم حدیث را ذكر فرمود و در آخر فرمود: هفت یا هشت یا نه سال زندگی می كند سپس فرمود: هیچ چیزی در زندگی پس از او نیست یا فرمود: هیچ خیری در حیات پس از او می باشد.
(عقدالدرر ص 238):
عن ابی سعید الخدری. ان رسول الله (ص) قال: یكون فی امتی المهدی (ع) ان قصر عمره فسبع سنین و الا فثمان و الا فتسع.
بنقل از ابی سعید خدری: حضرت رسول اكرم (ص) فرمود: در امت من مهدی (ع) می باشد اگر عمرش كوتاه باشد اگر هفت سال و گرنه هشت یا نه سال خواهد بود.
(عقدالدرر ص 238):
بنقل از ابی سعید خدری از رسول خدا (ص) فرمود: مهدی (ع) پس از اینكه به قدرت و حكومت رسید هفت سال یا هشت سال و یا نه سال زندگی می كند.
[ صفحه 403]
(عقدالدرر ص 240):
عن ضمرة بن جیب قال: حیاة المهدی (ع) ثلاثون سنة.
بنقل از ضمرة بن حبیب گفت: زندگانی مهدی (ع) سی سال باشد.
(نورالثقلین ج 4 ص 97):
شیخ الطائفة باسناده الی علی بن مهزیار حدیث طول یذكر فیه دخوله علی صاحب الأمر (ع) و سؤاله ایاه، و فیه فقلت: یا سیدی متی یكون هذا الامر؟ فقال: اذا حیل بینكم و بین سبیل الكعبة و اجتمع الشمس و القمر و استدان بهما الكواكب و النجوم فقلت: متی یا بن رسول الله (ص)؟ فقال لی:فی سنة كذا و كذا تخرج دابة الارض من بین الصفا و المروة و معه عصا موسی (ع) و خاتم سلیمان یسوق الناس الی المحشر.
شیخ الطائفه به سند خود از علی بن مهزیار در ضمن حدیثی طولانی كه در آن شرفیابی وی را به محضر حضرت صاحب الامر ارواحنا فداه و پرسش از امام (ع) را یاد كرده گوید: عرض كردم: ای سید و مولای من خروج شما چه وقت خواهد بود؟ فرمود: هنگامی كه میان شما و میان مكه مكرمه فاضله و جدائی افتد و آفتاب و ماه جمع گردد و ستارگان به آفتاب و ماه نزدیك شوند عرض كردم: یابن رسول الله (ص) این در چه وقتی خواهد بود؟ فرمود: در فلان سال دابة الارض از میان صفا و مروة بیرون می آید در حالی كه عصای موسی (ع) و انگشتری سلیمان (ع) با او باشد و مردم را بسوی محشر می راند.
(عقدالدرر ص 240):
عن حذیفة بن الیمان قال: قال رسول الله (ص): یلتفت المهدی و قد نزل عیسی بن مریم فذكر الحدیث و فی آخره: فیمكث اربعین سنة یعنی المهدی (ع).
بنقل از حذیفة بن الیمان رضی الله عنه گفت: رسول الله (ص) فرمود: مهدی (ع) التفات می كند و عیسی بن مریم (ع) فرود می آید و حدیث را ذكر كرد و در آخر فرمود: مهدی (ع) چهل سال زندگی می كند.
(كشف النعمة ج 2 ص 459):
عن ابی حمزة قال: قلت لابی جعفر (ع): خروج السفیانی من المحتوم؟ قال: نعم
[ صفحه 404]
و النداء من المحتوم و طلوع الشمس من مغربها محتوم و اختلاف بنی العباس فی الدولة محتوم و قتل النفس الزكیة محتوم و خروج القائم من آل محمد (ع) قلت: و كیف یكون النداء؟ قال: ینادی مناد من السماء فی اول النهار: الا ان الحق مع علی و شیعته ثم ینادی ابلیس فی آخر النهار من الارض: الا ان الحق مع عثمان و شیعته، فعند ذلك یرتاب المبطلون قلت: لا یرتاب الا جاهل لأن منادی السماء اولی ان یقبل من منادی الارض.
بنقل از ابی حمزة گفت: به حضرت امام باقر (ع) عرض كردم: خروج سفیانی امر حتمی است؟ فرمود: آری و ندای آسمانی و برآمدن آفتاب از مغرب و در پی هم آمدن فرزندان عباس در امر حكومت و قتل نفس زكیة و خروج قائم آل محمد (ص) از امور حتمیة است. عرض كردم: ندای آسمانی چگونه می باشد؟ فرمود: در آغاز روز منادی از آسمان فریاد می زند: هان كه حق با علی (ع) و شیعیان او است سپس ابلیس در آخر روز از زمین فریاد می كشد هان كه حق با عثمان و پیروان او است در این هنگام باطل پرستان در شك خواهند بود. عرض كردم: تنها نادانان به شك خواهد درافتاد زیرا منادی آسمان اولی و برتر از پذیرفتن از منادی زمین می باشد.
(كشف النعمة ج 2 ص 462):
عن ابیعبدالله (ع) قال: ینادی باسم القائم (ع) فی لیلة ثلاث و عشرین، و یقوم فی یوم عاشورا و هو الیوم الذی قتل فیه الحسین (ع) لكأنی به فی یوم السبت العاشر من المحرم قائما بین الركن و المقام جبرئیل علی یمینه ینادی: البیعة لله فیصیر الیه شیعته من اطراف الارض تطوی لهم طیا حتی یبایعوه، فیملاء الله به الارض عدلا كما ملئت جورا و ظلما.
حضرت امام صادق (ع) فرمود: در شب بیست و سیم بنام حضرت قائم (ع) نداء می شود و در روز عاشورا یعنی روزی كه حضرت امام حسین بن علی (ع) به شهادت رسید قیام می كند گوئی او را می بینم كه در روز شنبه دهم محرم الحرام در میان ركن و مقام ایستاده و جبرئیل (ع) كه در جانب راستش قرار دارد نداء می كند: برای بیعت با خدا بشتابید. شیعیان حضرت از اطراف زمین بسوی او شتابند و زمین در زیر قدمهایشان در نوردیده می شود تا با او بیعت كنند و خدا بوسیله او زمین را پر از عدل
[ صفحه 405]
و داد كند همچنانكه پر از ظلم و جور شده باشد.
(كشف النعمة ج 2 ص 478، اثبات الهداة ج 3 ص 620، اعیان الشیعه ج 2 ص 51):
عن ابی سعید ان النبی (ص) قال: یكون فی امتی المهدی (ع) ان قصر فسبع و الا فتسع تنعم فیه امتی نعمة لم ینعموا مثلها قط تؤتی الارض اكلها و لا تدحر منهم شیئا و المال یومئذ كدوس یقوم الرجل فیقول: یا مهدی اعطنی فیقول: خذه.
بنقل از ابی سعید خدری گفت: حضرت رسول اكرم (ص) فرمود: در امت من مهدی (ع) می باشد اگر مدت حكومتش كوتاه باشد هفت یا نه سال است كه امتم به گونه ای در آن زمان متنعم می شوند كه هرگز بدان پایه نعمت نیافتند باشند زمین روئیدنی های خود را بدون دریغ كاملا می دهد و مال در آن روز انباشته شده مردی برخیزد و عرض كند: یا مهدی (ع) به من مال ببخش فرماید: بگیر.
(كشف النعمة ج 2 ص 483):
عن ابی سعید الخذری قال: قال رسول الله (ص): ابشركم بالمهدی (ع) یبعث فی امتی علی اختلاف من الناس و زلازل یملاء الارض قسطا و عدلا كما ملئت جورا و ظلما یرضی عنه ساكن السماء و ساكن الارض یقسم المال صحاحا فقال رجل: ما صحاحا؟ قال: بالسویة بین الناس و یملاءالله قلوب امة محمد غنی و یسعهم عدله حتی یأمر منادیا ینادی یقول: من له فی المال حاجة؟ فما یقوم من الناس الا رجل واحد، فیقول: انا فیقول: ات السدان یعنی الخازن، فقل له: ان المهدی یأمرك ان تعطینی ما لا فیقول له: احث حتی اذا جعله فی حجره و ابرزه ندم، فیقول، كنت اجشع امة محمد (ص) نفسا اعجز عما وسعهم فیرده و لا یقبل منه فیقال له: انا لا نأخذ شیئا اعطیناه فیكون كذلك سبع سنین او ثمان سنین ثم لا خیر فی العیش بعده او قال: ثم لا خیر فی الحیاة بعده.
بنقل از ابی سعید خدری ره گفت: رسول خدا (ص) فرمود: شما را به مهدی (ع) امتم بشارت دهم كه ظهورش پس از اختلاف و لرزشهای عقیده مردم صورت می گیرد» و زمین را سرشار از عدل می كند همچنانكه پر از ظلم و جور شده باشد ساكنان آسمان و زمین از او خشنود باشند مال را صحاحا تقسیم می كند مردی عرض كرد: منظور از صحاح چیست؟ فرمود: مال را یكسان در میان مردم قسمت می كند و خدا دل امت
[ صفحه 406]
محمد (ص) را لبریز از بی نیازی می سازد و عدلش فراگیر حال همه مردم می گردد تا حدی كه فرمان می دهد منادی فریاد بركشد: چه كسی احتیاج به مال دارد؟ كسی برنمی خیزد مگر یك تن و عرض می كند: من احتیاج دارم فرماید: به نزد خزانه دار برو و بگو كه مهدی (ع) به تو فرمان می دهد به من مالی بده. خازن به گیرنده می گوید: دامن بگشا تا آنكه مال را در كنارش قرار می دهد و آشكارش می سازد پشیمان می گردد و گوید: من.
(اثبات الهداة ج 3 ص 448):
عن بكیر بن اعین عن ابیعبدالله (ع) فی حدیث قال: ان الله وضع الحجر الاسود و هی جوهرة اخرجت من الجنة، فوضعت فی ذلك الركن الی ان قال: و فی هذا المكان یهبط علی القائم (ع) و اول من یبایعه ذلك الطائر و هو و الله جبرئیل (ع) و الی ذلك المقام یسند القائم ظهره و هو الحجة و الدلیل علی القائم.
بنقل از بكیر بن اعین از حضرت امام صادق (ع) كه در ضمن حدیثی طولانی فرمود: همانا خدای تعالی حجر الاسود را كه گوهری از بهشت بوده آنرا از بهشت بیرون آورد و در همین ركن فعلی كعبه معظمه گذارد تا آنجا كه فرمود:... و در این مكان پرنده بر حضرت قائم (ع) فرود می آید و نخستین كسی كه با حضرت بیعت می كند همان پرنده است و او بخدا قسم جبرئیل (ع) می باشد و بهمان مقام قائم (ع) پشت خود را تكیه می دهد و همان حجت و دلیل بر قائم (ع) است.
(اثبات الهداة ج 3 ص 453):
عن ابی بصیر (ره) عن ابیعبدالله (ع) قال: قال ابوجعفر (ع): یخرج القائم (ع) یوم السبت یوم عاشورا الیوم الذی قتل فیه الحسین (ع) و یقطع ایدی بنی شیبة و یعلقها فی الكعبة.
بنقل از ابی بصیر (ره) از امام صادق (ع) فرمود: حضرت امام باقر (ع) فرمود: قائم (ع) در روز شنبه كه روز عاشورا و روز شهادت حضرت امام حسین (ع) است خروج می كند و دستهای بنی شیبه را قطع و در كعبه معظمه می آویزد.
[ صفحه 407]
(اثبات الهداة ج 3 ص 457):
عن مثنی الحناط عن جعفر بن محمد عن ابیه (ع) قال: ایام الله عزوجل ثلثة یوم یقوم القائم و یوم الكرة و یوم القیامة.
بنقل از مثنی حناط از امام صادق (ع) از پدر بزگوارش (ع) فرمود: روزهای خدا سه روز است روزی كه قائم (ع) قیام می كند و روز كره و روز قیامت.
(اثبات الهداة ج 3 ص 504):
عن وهب بن منبه عن بن عباس (رض) فی حدیث طویل انه قال: یا وهب ثم یخرج المهدی (ع) قلت: من ولدك؟ قال: لا والله ما هو من ولدی ولكن من ولد علی (ع) فطوبی لمن ادرك زمانه و به یفرج الله عن الامة حتی یملاها قسطا و عدلا الی آخر الخبر.
بنقل از وهب بن منبه از ابن عباس (رض) كه در ضمن حدیث طولانی فرمود: ای وهب سپس مهدی (ع) خروج می كند گفتم: از فرزندان تو می باشد؟ فرمود: نه بخدا قسم او از فرزندان من نیست ولی او از فرزندان امیرالمؤمنین (ع) می باشد پس خوشا حال كسی زمانش را ادراك كند كه بوسیله او خدا گشایش در كار امت می دهد تا زمین را سرشار از عدل و داد كند تا آخر الحدیث.
(اثبات الهداة ج 3 ص 517 و بحار ج 52 ص 291):
عن ابی الجارود قال: قال ابوجعفر (ع): ان القائم یملك ثلا ثمائة و تسع سنین، ما لبث اهل الكهف فی كهضهم، یملاء الارض عدلا و قسطا كما ملئت ظلما و جورا و یفتح الله له شرق الارض و غربها و یقتل الناس حتی لا یبقی الا دین محمد (ص) یسیر بسیرة سلیمان بن داود.
بنقل از ابی جارود گفت: حضرت امام باقر (ع) فرمود: همانا حضرت قائم (ع) سیصد و نه سال حكومت می كند همچنانكه اصحاب كهف به همین مقدار در غار درنگ كردند. زمین را سرشار از عدل و داد فرماید همچنانكه لبریز از ظلم و جور شده باشد و خدا برای او مشرق و مغرب زمین را می گشاید و مردم را می كشد تا فقط آئین محمد (ص) باقی ماند و روش او روش سلیمان داود (ع) است.
[ صفحه 408]
(اثبات الهداة ج 3 ص 523):
عن ابی امامة قال: قال رسول الله (ص): لا تقوم الساعة حتی یقوم القائم منا و ذلك حین یأذن الله له فمن تبعه نجاومن تخلف عنه هلك، فالله عبادالله ایتوه و لو حبوا علی الثلج، قلنا: یا رسول الله و متی یقوم قائمكم؟ قال: اذا صارت الدنیا هرجا و مزجا و هو التاسع من صلب الحسین.
بنقل از ابی امامة گفت: حضرت رسول اكرم (ص) فرمود: قیامت برپا نشود تا قائم ما (ع) قیام كند و این هنگامی خواهد بود كه خدا به او اذن خروج دهد پس هر كس پیروی از او كند نجات یابد و هر كس از او تخلف ورزد هلاك گردد. پس خدا را خدا را ای بندگان خدا بنزد او بشتابید اگر چه با غلطیدن بر روی برف باشد ما عرض كردیم: یا رسول الله (ص) قائم شما چه وقتی قیام كند فرمود: هنگامی كه دنیا گرفتار هرج و مرج شود و او نهمین فرزند از صلب امام حسین (ع) باشد.
(بحار ج 52 ص 280 و اثبات الهداة ج 3 ص 524):
عن زید بن وهب الجهنی عن الحسن (ع) فی حدیث: ان امیرالمؤمنین (ع) قال: یبعث الله رجلا فی آخرالزمان و كلب من الدهر و جهل من الناس و یؤیده الله بملائكته و یعصم انصاره و ینصره بایاته و یظهره علی اهل الارض حتی یدینوا طوعا و كرها یملاء الارض عدلا و قسطا و نورا و برهانا یدین له عرض البلاد و طولها حتی لا یبقی كافر الا امن و لا طالح الا صلح و یصطلح فی ملكه السباع و تخرج الارض بركاتها و تنزل الصماء بركتها و تظهر له الكنوز یملك ما بین الخافقین اربعین عاما فطوبی لمن ادرك ایامه و سمع كلامه.
بنقل از زید بن وهب جهنی از حضرت امام حسن (ع) در ضمن حدیثی فرمود: كه حضرت امیرالمؤمنین (ع) فرمود: خدا مردی را در آخرالزمان و در سخت ترین روزگار كه مردم گرفتار نادانی باشند مبعوث فرماید و او را بوسیله فرشتگانش تأیید و یارانش را حفظ و بوسیله آیات و نشانه های خود یاری نماید و او را بر همه ی مردم زمین پیروز سازد كه خواه ناخواه دیندار گردند و با دست او زمین را لبریز از عدل و داد و نور و دلیل گرداند زمین را طولا و عرضا در برابرش مسخر كند تا آنجا كه هیچ كافری باقی نماند جز آنكه ایمان آرد و هیچ بدكاری وجود نداشته باشد مگر آنكه
[ صفحه 409]
شایسته گردد و در حكومت درندگان با هم آشتی كنند و زمین بركات خود را بیرون دهد و آسمان بركت خود را فرو فرستد و گنجها برای او ظاهر شود ممالك میان شرق و غرب را تا چهل سال حكومت كند پس خوشا حال كسی كه روزگار او را ادراك و سخنانش را بشنود.
(اثبات الهداة ج 3 ص 527):
روی علی بن ابی حمزة عن ابیعبدالله (ع) قال: اذا قام القائم نزلت ملئكة بدر ثلثة الاف علی خیول شهب و ثلثة آلاف علی خیول بلق و ثلثة الاف علی خیول حو قلت: یابن رسول الله وما لحو؟ قال: الحمر.
علی بن ابی حمزة از حضرت امام صادق (ع) فرمود: چون حضرت قائم (ع) قیام كند فرشتگان بدر نزول كنند سه هزار فرشته كه بر اسب های اشهب سوارند و سه هزار فرشته بر اسبهای ابلق و سه هزار فرشته بر اسبهای حو سوار باشند من عرض كردم: یابن رسول الله (ص) حو چیست؟ فرمود: اسبان سرخ رنگ.
(اثبات الهداة ج 3 ص 611):
قال السیخ القرطبی من علماء اهل السنة فی تفسیره عند قوله تعالی: «لیظهره علی الدین كله» قال السدی ذاك عند خروج المهدی، لا یبقی احد الا دخل فی الاسلام او ادی الجزیة.
شیخ قربطی كه از علمای اهل سنت است در تفسیر آیه شریفه: «تا او را بر همه ی ادیان پیروز كند» گوید سدی گفته: این پیروزی بهنگام خروج حضرت مهدی (ع) باشد كه هیچكس باقی نمی ماند جز آنكه داخل در اسلام گردد یا جزیه پردازد.
(اثبات الهداة ج 3 ص 612):
من تفسیر الثعلبی فی حدیث ركوب علی (ع) البساط و سلام علی اهل الكهف و كلامهم له و الحدیث طویل یقول فی آخره: فصاروا الی رقدتهم الی آخرالزمان عند خروج المهدی یسلم علیهم فیحییهم الله عزوجل له ثم یرجعون الی رقدتهم فلا یقومون الی یوم القیامة.
از تفسیر ثعلبی در حدیث سوار شدن حضرت امیرالمؤمنین (ع) بر بساط و سلام گفتنش به اصحاب كهف و سخن گفت آنان با حضرت و حدیث طولانی است كه در
[ صفحه 410]
آخر می گوید: پس بخواب خود برگشتند تا آخرالزمان بهنگام خروج حضرت مهدی (ع) كه به آنان سلام گوید و خدای عزوجل آنان را برای امام (ع) زنده كند سپس به خو اب خود برمی گردند و برنمی خیزند تا روز قیامت.
(اثبات الهداة ج 3 ص 615):
عن ابن عمر قال: قال النبی (ص): یخرج المهدی (ع) من قریة یقال له لها كرعة، علی رأسه غمامة مناد ینادی: هذا خلیفة الله فاتبعوه.
ابن عمر گوید: حضرت رسول اكرم (ص) فرمود: مهدی (ع) از دهی بنام كرعه خروج می كند و بر بالای سرش ابری است كه در آن منادی ندا می كند این خلیفه خدا است از او متابعت كنید.
(اثبات الهداة ج 3 ص 615):
من كتاب موالید اهل البیت: یظهر المهدی فی آخرالزمان علی رأسه غمامة تدور معه حیث دار. الحدیث.
از كتاب موالید اهل بیت (ع): مهدی (ع) در آخرالزمان ظاهر می گردد و بر سرش ابری باشد كه هر جا او رود با او می رود.
(اثبات الهداة ج 3 ص 620):
خرج ابوداود عن علی (ع) قال: قال رسول الله (ص): یخرج رجل من وراء النهر یقال له الحرث علی مقدمته رجل یقال له منصور، یواطی و یمكن لال محمد (ع) كما مكنت قریش للنبی (ص): وجبت علی كل مؤمن نصرته - او قال اعانته.
ابوداود از حضرت امیرالمؤمنین (ع) روایت كرده كه فرمود: رسول خدا (ص) فرمود: مردی از ماوراءالنهر خروج می كند بنام حرث در مقدمه سپاه او مردی بنام منصور باشد آمادگی و تمكین برای آل محمد (ص) فراهم می كند بدانگونه كه قریش برای رسول الله (ص) فراهم ساخت وبر همه ی مؤمنین واجب است كه نصرتش كنند یا فرمود: اعانتش نمایند.
(لسان المیزان ج 5 ص 130 و فرائد السمطین مخطوط عن اثبات الهداة ج 3 ص 648):
عن النبی (ص): من انكر خروج المهدی فقد كفر.
رسول اكرم (ص) فرمود: هر كس خروج مهدی (ع) را انكار كند محققا كافر است.
[ صفحه 411]
(اثبات الهداة ج 3 ص 621):
عن ابی نعیم الحافظ من حدیث محمد بن الحنفیة عن ابیه علی قال: قال رسول الله (ص): المهدی منا اهل البیت یصلحه الله عزوجل فی لیلة - او قال فی یومین - قال: و الاحادیث فی التنصیص علی خروج المهدی من عترته ثابته، ثم نقل عن بعض علمائهم قال: قد تواترت الاخبار و استفاضت بكثرة رواتها عن المصطفی بالمهدی و انه من اهل بیته و انه یؤم هذه الامة و عیسی یصلی خلفه.
بنقل از ابونعیم حافظ از حدیث محمد بن الحنفیه (ع) از حضرت امیرالمؤمنین (ع) از حضرت رسول اكرم (ص): مهدی (ع) از ما اهل بیت (ع) است خدای عزوجل كار او را در ظرف یك شب یا فرمود: دو روز اصلاح فرماید.ابونعیم گوید: احادیث در نص بر خروج مهدی (ع) كه از عترت رسول خدا (ص) است ثابت می باشد سپس از برخی علمای سنت نقل كرده كه گفت: اخبار متواتره بخاطر كثرت راویان به سر حد استفاضه رسید از رسول الله (ص) در مورد حضرت مهدی (ع) رسیده كه آن حضرت از اهل بیت (ع) می باشد و امامت این امت را بر عهده خواهد داشت و عیسی (ع) در نماز به او اقتداء می كند.
(اثبات الهداة ج 3 ص 621):
روی من حدیث بن مسعود و غیره انه یخرج فی آخرالزمان من المغرب الاقصی، یمشی النصر بین یدیه الی ان قال: ثم ان المهدی یقول: ایها الناس اخرجوا الی قتال عدوا لله و عدوكم، فینجیبونه و لا یعصون له امرا، فیخرج المهدی و من معه من المسلمین من مكة الی الشام لمحاربة السفیانی. الخبر.
از حدیث ابن مسعود (ره) و غیره روایت شده كه: در آخرالزمان از مغرب دور «مهدی (ع)» خروج می كند پیروزی در پیش روی او باشد تا آنجا كه گفت: سپس مهدی (ع) فرماید: ای مردم برای جنگ با دشمنان خدا و دشمنان خود بیرون آیند مردم بسوی شتابند و نافرمانی او نكنند. پس مهدی (ع) با مسلمانان همراه خود از مكه معظمه خروج كند و برای جنگ باسفیانی بسوی شام حركت نماید. الخبر.
(اثبات الهداة ج 3 ص 649 نقلا عن و صحیح مسلم ج 1 ص 94 و نورالابصار ص 230):
تختص الامانة بالمهدی مع نزول عیسی (ع)
[ صفحه 412]
امامت اختصاص به مهدی (ع) دارد با فرود آمدن عیسی (ع).
(بحار ج 51 ص 59):
عن ابیعبدالله (ع) قال: ان القائم اذا خرج دخل المسجد الحرام فیستقبل الكعبة و یجعل ظهره الی المقام ثم یصلی ركعتین ثم یقوم فیقول: یا ایها الناس انا اولی الناس بآدم. یا ایها الناس انا اولی الناس بابراهیم یا ایها الناس انا اولی الناس باسماعیل یا ایها الناس انا اولی الناس بمحمد (ص) ثم یرفع یدیه الی السماء فیدعو و یتضرع حتی یقع علی وجهه و هو قوله عزوجل: «امن یجیب المضطر اذا دعاه و یكشف السوء و یجعلكم خلفاء الأرض ءاله مع الله قلیلا ما تذكرون».
امام صادق (ع) فرمود: همانا قائم (ع) چون خروج فرماید داخل مسجدالحرام گردد و روی به كعبه مشرفه نماید و پشت به مقام كند سپس دو ركعت نماز بجای آورد و برخیزد و گوید: ای مردم من سزاوارترین مردم به آدم (ع) هستم ای مردم من سزاوارترین مردم به ابراهیم (ع) می باشم ای مردم من سزاوارترین مردم به اسماعیل (ع) هستم ای مردم من سزاوارترین مردم به محمد (ع) می باشم پس از آن دستهای مبارك بسوی آسمان برافرازد و دعاء كند و آنچنان تضرع كند كه برو در زمین افتد و اشاره به همین مطلب دارد آیه كریمه: «آیا كسی كه اجابت كند دعای مضطر را برطرف كند بدی را و شما را جانشین در زمین قرار دهد آیا خدای یگانه خدائی است بر چه اندك پند می گیرید».
(بحار ج 52 ص 139):
عن ابی عبدالله (ع) فی قول الله عزوجل: «اتی امرالله فلا تستعجلوه» قال: هو امرنا امرالله لا یستعجل به یؤیده ثلاثة اجناد: الملائكة، و المومنون والرعب، و خروجه (ع) كخروج رسول الله (ص) و ذلك قوله تعالی: «كما اخرجك ربك من بیتك بالحق».
امام صادق (ع) در تفسیر آیه كریمه: «آمد امر خدا پس شتاب نكنید» فرمود: آن امر ما می باشد خدا فرمان داده كه درباره ی آن شتاب نشود. «قائم (ع) را سه سپاه یاری دهند: فرشتگان و مؤمنان و ترس (در دل دشمنان) و خروجش مانند خروج حضرت رسول اكرم (ص) است و اشاره به این مطلب فرموده آیه شریفه: «همچنانكه ترا بیرون كرد
[ صفحه 413]
بحق پروردگارت از خانه ات».
(یوم الخلاص ص 170 و بحار ج 52 ص 279):
عن ابی سعید عقیصا عن الحسن بن علی (ع) قال: مامنا احد الا و یقع فی عنقه بیعة لطاغیة زمانه الا القائم الذی یصلی خلفه روح الله عیسی بن مریم، فان الله عزوجل یخفی ولادته و یغیب شخصه لئلا یكون لأحد فی عنقه بیعة اذا خرج، ذلك التاسع من ولد اخی الحسین ابن سیدة الأماء، یطیل الله عمره فی غیبته ثم یظهره بقدرته فی صورة شاب ذو اربعین سنة، ذلك لیعلم ان الله علی كل شیی ء قدیر.
بنقل از ابی سعید... از حضرت امام حسن مجتبی (ع) فرمود: هیچكس از ما «ائمه دین (ع)» نیست جز آنكه طاغوت زمان بر گردن او بیعتی دارد مگر خاتم (ع) آنكس كه روح الله عیسی بن مریم در نماز به او اقتداء می كند زیرا خدای عزوجل ولادتش را مخفی و شخص او را غائب فرموده ما موقعی كه خروج می كند برای احدی در گردنش بیعتی نباشد و او نهمین فرزند از اولاد برادرم حضرت امام حسین (ع) و فرزند سیده كنیزان است خدا عمرش را در زمان غیبتش طولانی فرموده سپس بقدرت خود او را بصورت جوانی چهل ساله ظاهر می كند. تا دانسته شود كه خدا بر هر چیزی توانا است.
(بحار ج 52 ص 280):
عن الازدی قال: دخلت انا و ابونصیر (ره)، علی ابی عبدالله (ع) و علی بن عبدالعزیز معنا فقلت لابی عبدالله (ع): انت صاحبنا؟ فقال: انی لصاحبكم؟ ثم اخذ جلدة عضده فمدها، فقال: انا شیخ كبیر، و صاحبكم شاب حدث.
بنقل از ازدی گفت: من و ابونصیر (ره) بخدمت حضرت امام صادق (ع) رسیدیم و علی بن عبدالعزیز، هم با ما بود من به امام (ع) عرض كردم شما صاحب الامر ما می باشد؟ فرمود: من صاحب شما هستم سپس پوست بازوی مبارك خود را گرفت و كشید و فرمود: من سالخورده شده ام و صاحب شما جوان می باشد.
(بحار ج 52 ص 288):
عن اسماعیل بن الصباح قال: سمعت شیخا یذكره عن سیف بن عمیرة قال: كنت عند ابی جعفر المنصور فسمعته یقول ابتداء من نفسه: یا سیف بن عمیرة لابد من
[ صفحه 414]
مناد ینادی باسم رجل من ولد ابیطالب من السماء فقلت: یرویه احد من الناس؟ قال: و الذی نفسی بیده لسمع اذنی منه یقول: لابد من مناد ینادی باسم رجل من السماء قلت: یا امیرالمؤمنین ان هذا الحدیث ما سمعت بمثله قط فقال: یا سیف اذا كان ذلك فنحن اول من یجیبه اما انه احد بنی عمنا قلت: ای نبی عمكم؟ قال: رجل من ولد فاطمة (ع) ثم قال: یا سیف لولا انی سمعت اباجعفر محمد بن علی یحدثنی به ثم حدثنی به اهل الدنیا ما قبلت منهم و لكنه محمد بن علی.
بنقل از اسمعیل بن صباح گفت: از پیرمردی شنیدم كه از سیف ابن عمیره نقل می كرد. گفت: من در نزد ابوجعفر منصور دوانیقی عباسی نشسته بودم شنیدم كه آغاز به سخن كرد و گفت: ای سیف ابن عمیره ناگزیر باید منادی از آسمان فریاد زند به نام مردی از فرزندان ابوطالب (ع) گفتم: كسی از مردم آنرا روایت می كند؟ گفت: قسم به آنكس كه جانم بدست او است گوشم شنید از او كه می گفت: ناگزیر منادی از آسمان بنام مردی فریاد می زند گفتم: ای امیر هرگز مانند این حدیث رانشنیده بودم گفت: ای سیف اگر اینگونه باشد پس ما نخستین كسی باشیم كه این نداء را اجابت می كنیم همانا او یكی از پسرعموهای ما است گفتم: كدام پسرعموها؟ گفت: مردی از اولاد حضرت فاطمه زهرا صلوات الله و سلامه علیها سپس گفت: ای سیف اگر من این حدیث را از حضرت ابی جعفر محمد بن علی (ع) نشنیده بودم چنانچه مردم دنیا می گفتند از آنها نمی پذیرفتم ولی گوینده این حدیث محمد بن علی (ع) می باشد.
(بحار ج 52 ص 290):
عن محمد بن مسلم قال: ینادی مناد من السماء باسم القائم فیسمع ما بین المشرق الی المغرب فلا یبقی راقد الاقام، و لا قائم الا قعد و لا قاعد الا قام علی رجلیه من ذلك الصوت و هو صوت جبرئیل الروح الأمین.
بنقل از محمد بن مسلم (ره) گفت: منادی از آسمان بنام قائم (ع) فریاد می كند و مردم مشرق و مغرب آنرا می شنوند كه از میمنه آن صدا هر كس خوابیده بیدار شود و هر كس نشسته بنشیند و هر كه نشسته بپا خیزد و آن صدای جبرئیل (ع) روح الامین است.
(بحار ج 52 ص 292):
عن عبدالله بن سنان، قال: كنت عند ابی عبدالله (ع) فسمعت رجلا من همدان
[ صفحه 415]
یقول ]له[: ان هؤلاء العامة یعیرونا و یقولون لنا انكم تزعمون ان منادیا ینادی من السماء باسم صاحب هذا الأمر، و كان متكئا فغضب و جلس ثم قال: لا ترووه عنی و ارووه عن ابی ولا حرج علیكم فی ذلك اشهد انی سمعت ابی (ع) یقول: و الله ان ذلك فی كتاب الله عزوجل لبین حیث یقول: «ان نشأ ننزل علیهم من السماء آیة فظلت اعناقهم لها خاضعین». الحدیث.
بنقل از عبدالله بن سنان گفت: در خدمت امام صادق (ع) بودم شنیدم مردی از همدان به عرض می رسانید كه عامه و اهل سنت ما را سرزنش می كنند و می گویند شما گمان دارید كه منادی از آسمان بنام صاحب الامر (ع) فریاد می كشد. حضرت تكیه زده بود خشمگین برخاست و نشست و فرمود: این را از من روایت نكنید بلكه روایت از پدر بزرگوار (ع) كنید و هیچ حرجی هم در این كار بر شما نخواهد بود شهادت می دهم كه از پدر بزرگوارم (ع) شنیدم می فرمود: بخدا قسم این حقیقت در قرآن كریم آشكار است چنانكه فرماید: «اگر بخواهیم از آسمان بر آن علامتی نازل می كنیم پس گردنهایشان در برابر آن علامت خاضع گردد».
(بحار ج 52 ص 316):
الأربعنا قال امیرالمؤمنین (ع): بنا یفتح الله و بنا یختم الله و بنا یمحوما یشاء و بنا یثبت و بنا یدفع الله الزمان الكلب، و بنا ینزل الغیث فلا یغرنكم بالله الغرور، ما انزلت السماء قطرة من ماء منذ حبسه الله عزوجل ولو قد قام قائمنا لأنزلت السماء قطرها، و لأخرجت الارض بناتها، و لذهبت الشخناء من قلوب العباد و الصطلحت السباع و البهائم، حتی تمشی المرأة بین العراق الی الشام، لا تضع قدمیها الا علی النبات، و علی رأسها زبیلها لا یهیجها سبع و لا مخافه.
چهارصد حدیث: حضرت امیرالمؤمنین (ع) فرمود: بوسیله ما خدا آغاز می كند و به ما پایان می دهد و خدا بوسیله ما آنچه بخواهد محو و یا ثابت می دارد و بوسیله ما خدا روزگار سخت و رنج آور را دفع می كند و بوسیله ما باران می رساند شیطان نباید شما را فریب دهد آسمان قطره بارانی نازل نمی كند از روزی كه خدای عزوجل آنرا حبس فرموده باشد و اگر قائم ما (ع) قیام كند آسمان بارانش را می دهد و زمین روئیدنی های خود را خارج می سازد و كینه از قلوب بندگان می رود و درندگان و
[ صفحه 416]
چارپایان آشتی می كنند تا آنجا كه زن فاصله میان عراق و شام را طی می كند و قدم بر روی نبات ها و روئیدنی ها گذارد در حالی كه زنبیلش بر سرش باشد كه هیچ درنده ای او را نخواهد ترسانید.
(بحار ج 52 ص 317):
عن ابی بصیر (ره) عن ابی عبدالله (ع) انه قال: یا ابامحمد كأنی اری نزول القائم فی مسجد السهلة باهله و عیاله، قلت: یكون منزله؟ قال: نعم، هو منزل ادریس (ع) و ما بعث الله نبیا الا و قد صلی فیه، و المقیم فیه كالمقیم فی فسطاط رسول الله (ص) و ما من مؤمن و لا مؤمنة الا و قلبه یحن الیه و ما من یوم و لا لیلة الا و الملائكة یأوون الی هذا المسجد، یعبدون الله فیه، یا با محمد امان انی لو كنت بالقرب منكم ما صلیت صلاة الا فیه، ثم اذا قام قائمنا انتقم الله لرسوله و لنا اجمعین.
بنقل از ابی بصیر (ره) از حضرت امام صادق (ع) فرمود: ای ابومحمد گوئی می بینم حضرت قائم (ع) در مسجد سهله با اهل و عیال خود نزول كرده. عرض كردم: منزل او است؟ فرمود: آری. آنجا منزل ادریس (ع) است و خدا هیچ پیغمبری مبعوث نفرمود جز آنكه در آنجا نماز گذارده و اقامت كننده در آنجا همانند اقامت كننده ی در خیمه حضرت رسول اكرم (ص) است و هیچ مرد و زن مؤمنی نیست مگر آنكه قلبش تمایل به آنجا دارد و هیچ روز و شبی نیست كه فرشتگان در آن مسجد جا می گیرند و خدا را در آنجا می پرستند ای ابامحمد هان كه اگر من در نزدیكی شما می بودم همه نمازهایم را در آنجا برگزار می كردم سپس چون قائم (ع) ما قیام كند خدا انتقام رسول خود و انتقام ما همگی را می گیرد.
(الغیبة للشیخ الطوسی ص 177):
عن الحسن بن زیاد الصیقل قال: سمعت اباعبدالله جعفر بن محمد (ع) یقول: ان القائم لا یقوم حتی ینادی مناد من السماء تسمع الفتاه فی خدرها و یسمع اهل المشرق و المغرب و فیه نزل هذه الایة: «ان نشأ ننزل علیهم من السماء آیة فظلت اعناقهم لها خاضعین».
بنقل از حسن بن زیاد صیقل گفت: از امام صادق (ع) شنیدم می فرمود: همانا قائم (ع) قیام نمی كند تا منادی از آسمان فریاد بركشد كه آن فریاد به گوش زنان جوان در
[ صفحه 417]
حجابشان برسد و ساكنان مشرق و مغرب آنرا بشنوند و در این مورد آیه كریمه نازل شده: «و اگر بخواهیم نازل می كنیم برایشان علامتی پس گردنهایشان برای آن خاضع گردد».
(الغیبة للشیخ الطوسی ص 178):
عن جابر بن عبدالله الانصاری (رض) قال: قال رسول الله (ص): المهدی یخرج فی آخرالزمان.
بنقل از جابر بن عبدالله انصاری (رض) گفت: رسول خدا (ص) فرمود: مهدی (ع) در آخرالزمان خروج می كند.
(بحارج 52 ص 333):
عن ابی بصیر (ره) فی حدیث له اختصرناه قال: اذا قام القائم دخل الكوفة و امر بهدم المساجد الأربعة حتی یبلغ اساسها و یصیرها عرشیا كعریش موسی و یكون المساجد كلها جماء لا شرف لها كان علی عهد رسول الله (ص) و یوسع الطریق الأعظم فیصیر ستین ذراعا و یهدم كل مسجد علی الطریق و یسد كل كوة الی الطریق و كل جناح وكنیف و میزاب الی الطریق، و یأمر الله الفلك فی زمانه فیبطی فی دوره حتی یكون الیوم فی ایامه كعشرة ایام، و الشهر كعشرة اشهر، و السنة كعشر سنین من سنینكم. ثم لا یلبث الا قلیلا حتی یخرج علیه مارقة الموالی برمیلة الدسكرة عشرة آلاف شعارهم: یا عثمان یا عثمان، فیدعو رجلا من الموالی فیقلده سیفه فیخرج الیهم فیقتلهم، حتی لایبقی منهم احد ثم یتوجه الی كابل شاة، و هی مدینة لم یفتحها احد قط غیره، فیفتحها ثم یتوجه الی الكوفة، فینزلها و یكون داره و یبهرج سبعین قبیلة من قبائل العرب. الخبر.
بنقل از ابی بصیر (ره) در حدیثی كه ما آنرا مختصر ساختیم گفت: چون قائم (ع) قیام فرماید داخل كوفه شود و فرمان به ویران كردن مساجد چهارگانه دهد تا به پایه های آن رسد و آن را سایبانی بصورت سایبان موسی (ع) درآورد و همه مساجد چنانكه در زمان حضرت رسول اكرم (ص) می بود و راه بزرگ را توسعه می بخشد و شصت ذراع می گرداند و هر مسجدی كه در آن طریق باشند منهدم سازد و هر پنجره ای كه به سوی راه باز باشد بربندد به ضمیمه هر خوابگاه گوسفندان و مزبله ها و ناودان بسوی راه.
[ صفحه 418]
خدا در زمان او فرمان به فلك دهد كه در دوران خود به كندی حركت كند تا یك روز در ایام حضرت ده روز و یك ماه مانند ده ماه و یك سال مانند ده سال از سالهای معمولی شما باشد سپس اندكی بگذرد افراد منحرف و گریزپا از موالی كه در دسكرة جای دارند و ده هزار تن باشند با دادن شعار یا عثمان یا عثمان خروج كنند حضرت مردی از موالی را احضار كند و شمشیر خود را بدو دهد و بسوی آنها فرستد كه تا آخرین تن از آنها را بكشد سپس متوجه كابل شاه گردد و آن شهری است كه هرگز كسی آنرا نگشوده بجز حضرت قائم (ع) كه آنرا بگشاید پس از آن روی به سوی كوفه نهد و آنجا را منزل گیرد و خانه اش در آنجا باشد و خون هفتاد قبیله از عرب را مباح می كند. الخبر.
[ صفحه 419]
عدد اصحاب مهدی صلوات الله و سلامه علیه.
(یوم الخلاص ص 270):
عن النبی (ص): (فی اصحاب المهدی (ع)) و له بالطالقان كنوز لا ذهب و لا فضة الا خیول مطهمة و رجال مسومة یجمع الله عزوجل له من اقاصی البلاد علی عدد اهل بدر ثلاثمئة و ثلاثة عشر رجلا.
رسول اكرم (ص) فرمود: (درباره ی اصحاب حضرت مهدی (ع)) و مهدی (ع) در طالقان گنجهایی دارد كه نه از طلا است و نه از نقره جز اسبهای و مردان نشاندار خدای عزوجل برای او از دورترین شهرها افرادی به شماره مسلمانان مبارز جنگ بدر كه سیصد و سیزده نفر بودند جمع می كند.
(اخرجه ابوعبداله نعیم بن حماد و عقدالدرر ص 123):
عن عبدالله بن عباس (رض) قال: یبعث الله المهدی بعد ایاس و حتی تقول الناس لامهدی و انصاره من اهل الشام عدتهم ثلاثمائة و خمسة عشر رجلا عدة اصحاب بدر یسیرون الیه من الشام حتی یستخرجوه من بطن مكة من دار عند الصفا فیبایعونه كرها یصلی بهم ركعتین صلاة المسافر عند المقام ثم یصعد المنبر.
بنقل از عبدالله بن عباسی (رض) گفت: خدا مهدی (ع) را پس از یأس و نومیدی
[ صفحه 420]
مبعوث می فرماید یأس و نومیدی به حدی باشد كه مردم گویند مهدی (ع) وجود ندارد و یاران حضرت از اهل شام باشند شماره ی آنان سیصد و پانزده مرد به شماره ی اصحاب بدر از شام بسوی او روند و او را از درون مكه معظمه از خانه ای كه در صفا است بیرون آورند و با او بیعت كنند و حضرت دو ركعت نماز یعنی نماز مسافر در مقام با آنان می خواند و سپس به منبر می رود.
(اخرجه الحاكم فی مستدركه و عقدالدرر ص 131):
عن محمد بن الحنفیة قال: كنا عند علی (ع) فسأله رجل عن المهدی فقال: هیهات ثم عقد بیده سبعا فقال: ذاك یخرج فی آخرالزمان اذا قال الرجل: الله الله قتل فیجمع الله تعالی له قوما قزع كقزع السحاب یؤلف الله بین قلوبهم لا یستوحشون الی احد و لا یفرحون بلحد دخل فیهم علی عدة اصحاب بدر لم یسبقهم الأولون و لا یدركهم الاخرون علی عدد اصحاب طالوت الذین جاوزوا معه النهر.
بنقل از محمد بن الحنفیه (ع) گفت: ما در محضر حضرت امیرالمؤمنین (ع) بودیم مردی درباره ی حضرت مهدی (ع) سؤال كرد. حضرت فرمود: هرگز. سپس هفت بار دست خود را گره زد و فرمود: او در آخرالزمان خروج می كند در زمانی كه مرد گوید: الله الله كشته شد. پس خدای تعالی برای او قومی را جمع كند كه مانند ابر. توده توده باشند در میان دلهای ایشان الفت ایجاد می كند كه ترس از احدی نخواهند داشت و مسرور و شادی هم به كسی ندارند به شماره ی اصحاب بدر كه گذشتگان بر آنان سبقت نگیرند و آیندگان آنان را اداك ننمایند به شماره یاران طالوت باشند كه با او از نهر گذشتند.
(یوم الخلاص ص 258):
عن الجواد (ع): راویا عن آبائه عن النبی (ص): مع القائم صحیفة مختومة فیها عدد من اصحابه باسمائهم و بلدانهم و طبائهم و حلاهم و كناهم، هم كرارون مجدون فی طاعة الله و طاعته.
امام جواد محمد بن علی صلوات الله و سلامه علیها از پدران بزرگوار خود (ع) از حضرت رسول اكرم (ص) فرمود: با مهدی (ع) ورقه ای مهر خورده كه شماره اصحابش با نامهای آنان و شهرها و طبیعت ها و آرایه ها و كنیه های ایشان در آن ثبت
[ صفحه 421]
است و آنان كرار و با جدیت در طاعت خدا و طاعت او باشند.
(اخرجه نعیم بن حماد فی الفتن و عقدالدرر ص 145):
عن جابر، عن، ابی جعفر محمد بن علی (ع) قال: یظهر المهدی (ع) بمكة عند العشاء و معه رایة رسول الله (ص) و قمیصه، و سیفه وعلامات و نور و بیان فاذا صلی العشاء نادی باعلی صوته، یقول: اذكركم الله ایها الناس و مقامكم بین یدی ربكم فقد اتخذ الحجة و بعث الأنبیاء و انزل الكتاب و امركم ان لا تشركوا به شیئا، و ان تحافظوا علی طاعته و طاعة رسوله و ان تحیوا ما احیی القران و تمیتوا ما امات و تكونوا اعوانا علی المهدی و وزیرا علی التقوی فان الدنیا قددنا فناؤها و زوالها و اذنت بالوداع و انی ادعوكم ال الله و الی رسوله و العمل بكتابه و اماتة الباطل و احیاء سنته فیظهر فی ثلاثمائة و ثلاثة عشر عدة اهل بدر علی غیر میعاد و قزعا كقزع الخریف و رهبان باللیل اسد بالنهار فیفتح الله تعالی للمهدی (ع) ارض الحجاز و یستخرج من كان فی السجن من بنی هاشم. وتنزل الرایات السود الكوفة فتبعث بالبیعة الی المهدی (ع) و یبعث المهدی جنوده فی الافاق و یمیت الجور و اهله و یستقیم له البلدان و یفتح الله علی یدیه القسطنطینیة.
بنقل از جابر از امام ابی جعفر محمد بن علی الباقر (ع) فرمود: مهدی (ع) در مكه مكرمه بهنگام عشاء ظاهر می شود و پرچم رسول خدا (ص) و پیراهن و شمشیر حضرت با او است و نشانه ها و نور و بیان دارد. چون نماز عشاء بگذارد با صدای بلند فریاد بركشد و فرماید: ای مردم شما و جایگاه شما را در پیشگاه پروردگار به یاد شما می آوردم خدا حجت را تمام كرده و پیغمبران (ع) مبعوث فرموده و كتاب فرستاده و شما را فرمان داده كه به او شرك نورزید و اطاعت او و اطاعت رسولش (ص) را حفظ كنید و آنچه را كه قرآن كریم زنده كرده زنده كنید و آنچه می میراند. بمیراند و كمك بر هدایت باشید و یاوری و تقوی كنید زیرا فناء و نابودی دنیا نزدیك شده و اعلام وداع كرده و من شما را بسوی خدا و پیغمبرش (ص) و عمل كردن به كتابش و به از بین بردن باطل و زنده كردن سنتش دعوت می كنم. پس حضرت با سیصد و سیزده تن بشماره ی اهل بدر ظاهر می شود و بدون وعده یارانش مثل ابرهای پاییزی دسته دسته راهبان شب و شیران روز باشند خدای تعالی برای مهدی (ع) زمین حجاز
[ صفحه 422]
می گشاید و حضرت هر كس از بنی هاشم را كه در زندان باشد بیرون آورد و پرچم های سیاه به كوفه فرود آیند و دعوت به بیعت مهدی (ع) كنند و مهدی (ع) لشكریانش را در آفاق پراكنده سازد و ظلم و ظالم را از میان می برد و شهرها به فرمان او درآیند و خدا با دستهای او قسطنطینیه را فتح كند.
(منتخب الاثر ص 443 و یوم الخلاص ص 224):
(عن الصادق (ع) فی قم و اهلها فی حدیث)... فیجعل الله قم و اهلها و اهلها قائمین مقام الحجة.
حضرت امام صادق (ع) در ضمن حدیثی راجع به قم و ساكنانش فرمود:... پس خدا قم و ساكنانش را قائم مقام حجت (ع) قرار می دهد.
(منتخب الاثر ص 485 و یوم الخلاص ص 224):
عن الصادق (ع): انما سمیت قم هكذا لأن اهلها یجتمعون مع قائم آل محمد (ع) و یقومون معه و یستقیمون علی نصرته.
امام صادق (ع) فرمود: از آن جهت قم را قم نام گذاردند كه ساكنانش با قائم آل محمد (ع) همراه شوند و با او قیام كنند و بر یاری او ثابت باشند.
(منتخب الاثر ص 263 و یوم الخلاص ص 224):
عن الصادق (ع) فی حدیث... ان البلایا مدفوعة عن قوم و اهلها و سیأتی زمان تكون بلدة قم و اهلها حجة علی الخلائق و ذلك فی زمن غیبة قائمنا الی ظهوره و لو لا ذلك لساخت الارض باهلها. ان الملائكة لتدفع البلایا عن قم و اهلها و ما یقصدها جبار بسوء الا قصمه قاصم الجبارین، و شغله عنهم بداهیة او بمصیبة او عدو. و ینسی الله الجبارین من دولتهم ذكر قم و اهلها كما نسوا ذكر الله.
امام صادق (ع) در ضمن حدیثی فرمود... همانا بلاء و گرفتاری از قم و ساكنانش رفع شده و زمانی فرا می رسد كه شهر قم و ساكنانش حجت بر همه ی مردم باشند و این امر در زمان غیبت قائم ما (ع) تا زمان ظهورش خواهد بود و اگر سنگین نباشد زمین ساكنانش را فرو خواهد برد. همانا فرشتگان بلایا از قم و ساكنانش دفع می كنند و هیچ ستمگری نیست كه قصد درباره ی آنجا داشته باشد جز آنكه خدای درهم شكننده ی قدرت جباران او را در هم شكنند و با پیش آوردن گرفتاری یا مصیبت یا دشمن او را
[ صفحه 423]
سرگرم و مشغول سازد و موجب شود كه قم و ساكنانش را از یاد ببرند چنانكه آنها خدا فراموش كرده باشند.
(یوم الخلاص ص 258):
عن امیرالمؤمنین (ع) (فی اصحاب المهدی (ع)): الا بابی و امی من عدة اسماؤهم فی السماء معروفة و فی الارض مجهولة.
امیرالمؤمنین (ع) (در اصحاب حضرت مهدی (ع)) فرمود: هان پدر و مادرم فدای گروهی باد كه نامهایشان در آسمان معروف و در زمین مجهول است.
(یوم الخلاص ص 263):
قال الباقر (ع): یظهر فی ثلاثماة و ثلاث عشر رجلا عدة اهل بدر علی غیر میعاد قزعا كقزع الخریف.
امام باقر (ع) فرمود: حضرت مهدی (ع) با سیصد و سیزده تن بشماره ی اهل بدر ظهور می كند بدون وعده دسته دسته مانند ابرهای پاییز.
(بحار ج 52 ص 333 و یوم الخلاص ص 259):
قال امیرالمؤمنین (ع): اصحاب القائم شباب لا كهول فیهم الا مثل الكحل فی العین و الملح فی الزاد و اقل الزاد الملح.
امیرالمؤمنین (ع) فرمود: اصحاب حضرت قائم (ع) جوانند و سالمند در میانشان نیست مگر مانند سرمه در چشم و نمك در توشه و كمترین توشه نمك است.
(عن الملاحم و الفتن و یوم الخلاص ص 260):
قال امیرالمؤمنین (ع): كأنی انظر الیهم، و الزی و احد و القد واحد و الجمال واحد و اللباس واحد. (كأنی یقصد مظهرهم یوم البیعة المباركة و امتشاق سیوف العدل» كانما یطلبون شیئا ضاع منهم. فهم متحیرون فی امرهم حتی یخرج الیهم من تحت ستار الكعبة فی آخرها، رجل اشبه الناس برسول الله (ص) خلقا و خلقا و حسنا و جمالا، فیقولون: انت المهدی (ع)؟ فیجیبهم و یقول: انا المهدی (ع) بایعوا.
امیرالمؤمنین (ع) فرمود: گوئی به آنان می نگرم، همه در یك قیافه و یك قد و یك جمال و یك لباس می باشند گویی چیزی را كه از دست داده اند می جویند و آنان در كار خود حیران باشند تا آنكه از زیر پرده ی كعبه مكرمه مردی كه شبیه ترین مردم به
[ صفحه 424]
حضرت رسول اكرم (ص) در خلقت و اخلاق و حسن و زیبایی باشد خروج كند. مردم گویند: تو مهدی (ع) می باشی؟ و او جواب گوید و فرماید: من مهدی (ع) هستم بیعت كنید.
(منتخب الاثر ص 475 و یوم الخلاص ص 260):
قال امیرالمؤمنین (ع) فی قوله تعالی: (یا ایها الذین امنوا: من یرتد منكم عن دینه، فسوف یأتی الله بقوم یحبهم و یحبونه، اذلة علی المؤمنین، اعزة علی الكافرین، یجاهدون فی سبیل الله و لا یخافون لومة لائم) هم اصحاب القائم.
امیرالمومنین (ع) در تفسیر آیه كریمه: (ای مؤمنان هركس از شما از دین خود برگردد پس بزودی خدا قومی را آورد كه دوستدارشان باشد و آنان نیز خدا را دوست بدارند در برابر مؤمنین فروتن و در برابر كافران قادر و عزیزند در راه خدا جهاد می كنند و لامت هیچ ملامتگری خوف ندارند) و آنان اصحاب حضرت قائم (ع) می باشند.
(بحار ج 52 ص 370 و یوم الخلاص ص 263):
قال الباقر (ع): اصحاب القائم ثلاثماة و ثلاثة عشر، اولاد العجم، بعضهم یحمل فی السحاب نهارا و بعضهم نائم علی فراشه فیوا فیه فی: مكة علی غیر میعاد.
امام باقر (ع) اصحاب حضرت قائم (ع) سیصد و سیزده نفر و از فرزندان غیر عرب می باشند در روز در ابرها حمل كرده می شوند و برخی در بستر خواب باشند پس در مكه مكرمه به خدمتش رسد بدون وعده قبلی.
(بحار ج 52 ص 306 و یوم الخلاص ص 262):
قال زین العابدین (ع) فی خطبة القائم (ع) للناس یوم ظهوره و دعوته ایاهم للبیعة. ثم یقوم رجل منه (ای من اسرته) فینادی: ایها الناس، هذا طلبتكم قد جاءكم یدعوكم الی مادعا الیه رسول الله (ص) فیقوم بعضهم الیه لیقتلوه، فیقوم ثلاثماة و نیف فیمنعونه، منهم خمسون من اهل الكوفة و سائرهم من افناء الناس. (ای لا یعلم ممن هم) لا یعرف بعضهم بعضا، اجتمعوا علی غیر میعاد.
امام زین العابدین علی بن الحسین صلوات الله و سلامه علیهما در خطبه قائم (ع) برای مردم در روز ظهور و دعوتش مردم را برای بیعت فرمود: سپس مردی از دودمان او برمی خیزد و فریاد می كشد: ای مردم این مطلوب شما است كه آمده و
[ صفحه 425]
شما را دعوت می كند بدانچه حضرت رسول اكرم (ص) دعوت می فرمود برخی از مردم به قصد كشتن او برمی خیزند آنگاه سیصد و چند نفر در مقام منع از او برمی آیند كه پنجاه تن آنها از اهل كوفه و سائرین از افراد مردمند (دانسته نشود آنان كیانند) كه برخی برخی دیگر را نشناسند كه بدون وعده گرد هم آیند.
(بحار ج 52 ص 327 و یوم الخلاص ص 265):
قال الباقر (ع): ان الرجل منهم یعطی قوة اربعین رجلا وان قلبه لأشد من زبر الحدید. و لو مروا بجبال الحدید لقطعوها، لا یكفون سیوفهم حتی یرضی الله عزوجل.
امام باقر (ع) فرمود: به یك مرد از آنان نیروی چهل مرد عطاء می شود و همانا قلب او سخت تر از پاره های آهن باشد و اگر به كوه های آهن برسند آنرا قطعه قطعه كنند دست از شمشیرهای خود برنمی دارند تا خدای عزوجل را خشنود نمایند.
(اثبات الهداة ج 3 ص 493):
عن ابان بن تغلب قال: قال ابوعبدالله (ع): یأتی فی مسجدكم هذا ثلثمائة و ثلاثة عشر رجلا یعنی مسجد مكة، الی ان قال: فیبعث الله ریحا فتنادی بكل واد هذا المهدی یقضی بقضاء داود و سلیمان لا یرید علی ذلك بینة.
بنقل از ابان بن تغلب گوید: حضرت امام صادق (ع) فرمود: به این مسجد شما (مسجد كوفه) سیصد و سیزده نفر وارد می شوند تا آنجا كه فرمود: پس خدا بادی برانگیزد كه بهر وادی و بیابانی فریاد بركشد اینك مهدی (ع) است كه مانند داود و سلیمان قضاوت و حكومت می كند و بینه و شاهد نمی خواهد.
(اثبات الهداة ج 3 ص 494):
قال ابوعبدالله (ع): كأنی انظر الی القائم (ع) علی منبر الكوفة و حوله اصحابه ثلاثماة و ثلثة عشر رجلا عدة اصحاب بدر و هم اصحاب الالویة و هم حكام الله فی ارضه علی خلقه. الحدیث.
امام صادق (ع) فرمود: گوئی حضرت قائم (ع) بر فراز منبر كوفه می بینم كه اصحاب او سیصد و سیزده نفر بشماره ی اصحاب بدر در اطراف و پیرامونش باشند و آنان پرچمداران و حاكمان خدا در زمین باشند (الحدیث).
[ صفحه 426]
(كشف النعمه ج 2 ص 461):
عن میمون بن خلاد عن ابی الحسن (ع) قال: كأنی برایات من مصر مقبلات خضر مصبغات، حتی تأتی الشامات فتهدی الی بن صاحب الوصیات.
بنقل از میمون بن خلاد از حضرت امام كاظم (ع) فرمود: گوئی می بینم پرچمهای سبز و رنگارنگ كه از مصر بسوی شام روی آورده اند و به صاحب وصیتها هدیه می شود.
(كشف النعمه ج 2 ص 473):
عن ثوبان قال: قال رسول الله (ص): تجیی الرایات السود من قبل المشرق كأن قلوبهم زبر الحدید فمن سمع بهم فلیأتهم فبایعهم و لو حبوا علی الثلج.
بنقل از ثوبان گفت: رسول اكرم (ص) فرمود: پرچمهای سیاه از سوی مشرق می آید گوئی دلهای صاحبان آن مانند پاره های آهن است هر كس روی آوردن آنان را بشنود باید بسوی آنان شتاب گیرد و بیعت كند اگر چه با كشاندن خود بر روی یخ باشد.
(كشف الغمه ج 2 ص):
عن عبدالله بن الحرث ابن جزء الزبیدی قال: قال رسول الله (ص): یخرج ناس من المشرق فیوطون للمهدی یعنی: سلطانه. (اخرجه الحافظ ابن ماجه فی سننه).
عبدالله ابن حرث ابن جزء زبیدی گوید: رسول خدا (ص) فرمود: مردمی از مشرق خروج می كنند تا حكومت مهدی (ع) را آماده سازند - (این حدیث را ابن ماجه حافظ در سنن خود آورده).
(اثبات الهداة ج 3 ص 494):
عن جابر بن یزید عن ابی جعفر (ع) قال: كأنی باصحاب القائم (ع) و قد احاطوا بمابین الخافقین، فلیس من شیی الا و هو مطیع لهم حتی سباع الارض و سباع الطیر یطلب رضاهم كل شیی حتی تفخر الارض علی الارض و تقول: مربی الیوم رجل من اصحاب القائم (ع).
بنقل از جابر بن یزید از امام باقر (ع) فرمود: گوئی اصحاب حضرت قائم (ع) را می بینم كه میان مشرق و مغرب را احاطه كرده اند چیزی وجود ندارد جز آنكه مطیع و فرمانبردار آنان باشد حتی قطعات زمین بیكدگر فخر فروشند كه این قطعه گوید: امروز مردی از اصحاب حضرت قائم (ع) بر من عبور كرده.
[ صفحه 427]
(بحار ج 52 ص 327 و اثبات الهداة ج 3 ص 494):
عن ابی بصیر (ره) قال: قال ابوعبدالله (ع): ما كان قول لوط (ع) لقومه (لو ان لی بكم قوة او اوی الی ركن شدید) الا شدة اصحابه فان الرجل منهم یعطی قوة اربعین رجلا و ان قلبه لأشد من زبر الحدید و لو مروا بالجبال لتدكدكت لا یكفون سیوفهم حتی یرضی الله عزوجل.
بنقل از ابی بصیر (ره) گفت: حضرت امام صادق (ع) فرمود: گفتار لوط پیغمبر (ع) به قومش: «ای كاش قوه و نیروئی می داشتم یا به ركن سخت و محكمی تكیه می كردم».
جز آرزوی قوت و نیروی حضرت قائم (ع) نمی كرد و هیچ ركنی جز استواری اصحاب آن حضرت مقصود نبود زیرا به مردی از آنان نیروی چهل مرد عطاء می شود و همانا قلبش محكمتر از پاره های آهن باشد و اگر بر كوه ها گذر كنند در هم كوفته شود قدرت شمشیرهای ایشانرا خدای عزوجل داخل شود.
(اثبات الهداة ج 3 ص 547):
عن ابابن تغلب عن ابی عبدالله (ع) انه قال: سیبعث الله ثلاثماة و ثلاثة عشر رجلا الی مسجد مكة، یعلم اهل مكة انهم لم یولدوا من آبائهم و لا اجدادهم، علیهم سیوف مكتوب علیها الف كلمة كل كلمة مفتاح الف كلمة و یبعث الریح من كل واد تقول هذا المهدی یحكم بحكم داود لا یرید بینة.
بنقل از ابان بن تغلب از امام صادق (ع) فرمود: بزودی خدا برمی انگیزد سیصد و سیزده مرد را بسوی مسجد مكه مشرفه كه اهل مكه می دانند آنان از پدران و اجداد عرب متولد نشده اند. شمشیرهایی دارند كه بر آنها هزار كلمه نوشته شده كه هر كلمه كلید هزار كلمه باشد و از هر بیابانی باد برخیزد و فریاد بركشد: این مهدی (ع) است كه بحكم داود (ع) حكومت كند بینه و شاهد نمی طلبد.
(اثبات الهداة ج 3 ص 547):
عن ابی الجارود عن ابی جعفر الباقر (ع) قال: اصحاب القائم ثلاثماة و ثلثة عشر رجلا اولاد العجم، بعضهم یحمل فی السحاب نهارا، یعرف باسمه و اسم ابیه و حلیته و نسبه و بعضهم نائم علی فراشه، فیوافونه بمكة علی غیر میعاد.
بنقل از ابی جارود از امام باقر (ع) فرمود: اصحاب حضرت قائم (ع) سیصد و سیزده
[ صفحه 428]
تن از غیر عرب باشند برخی از آنان در روز برابر سوار باشند نام و نام پدر و قیافه و نسبش شناخته باشند و بعضی در بستر خود خفته و بدون وعده در مكه معظمه بخدمت مهدی (ع) باشند.
(اثبات الهداة ج 3 ص 556):
عن ابی خالد الكابلی قال: قال لی علی بن الحسین (ع): یا اباخالد لتأتین فتن الی ان قال: كأنی بصاحبكم قد علا فوق نجفكم بظهر كوفان فی ثلاثمائة و بضعة عشر رجلا، جبرئیل عن یمینه و میكائیل عن شماله و اسرافیل امامه رایة رسول الله (ص) قد نشرها لا یهوی بها الی قوم الا اهلكم الله.
بنقل از ابی خالد كابلی گفت: حضرت امام سجاد علی بن الحسین صلوات الله و سلامه علیهما به من فرمود: ای ابوخالد فتنه خواهد بود تا آنجا كه فرمود: گوئی صاحب شما (مهدی (ع)) را می بینم در بالای نجف اشرف در پشت كوفه با سیصد و ده و چند مرد جبرئیل (ع) در سوی راست و میكائیل (ع) در جانب چپ و اسرافیل (ع) در پیش روی او و پرچم رسول اكرم (ص) با او باشد و آن پرچم را بسوی قومی پایین نیاورد جز آنكه خدایش هلاك فرماید.
(اثبات الهداة ج 3 ص 575):
عن المفضل عن ابی عبدالله (ع) قال: یكن مع القائم (ع) ثلث عشرة امرأة، قلت: و ما یصنع بهن؟ قال: یداوین الجرحی و یقمن علی المرضی كما كان مع رسول الله (ص). الحدیث.
بنقل از مفضل از حضرت امام صادق (ع) فرمود: با حضرت قائم (ع) سیزده زن همراه باشد عرض كردم: زن را چه كار كند؟ فرمود: تا زخمی ها را درمان و بیماران را پرستاری كنند بدانگونه كه رسول اكرم (ص) می كرد. الحدیث.
(اعیان الشیعه ج 2 ص 51):
عن امیرالمؤمنین (ع) انه قال: ویحا للطالقان فان الله عزوجل بها كنوزا لیست من ذهب ولا من فضة و لكن بها رجال مؤمنون عرفوا الله حق معرفتهم و هم ایضا انصار المهدی (ع) فی آخرالزمان.
امیرالمؤمنین (ع) فرمود: خوشا حال طالقان كه خدای عزوجل را در آنجا گنجهایی
[ صفحه 429]
است نه از طلا و نه از نقره ولی مردانی در آنجا باشند مؤمن و خداشناس حقیقی و آنان یاوران مهدی (ع) در آخرالزمان خواهند بود.
(بحار ج 52 ص 304):
عن علقمة بن محمد الحضرمی، عن الصادق، عن آبائه عن علی (ع) قال: قال رسول الله (ص): یا علی ان قائمنا اذا خرج یجتمع الیه ثلاثمائة و ثلاثة عشر رجلا عدد رجال بدر فاذا حان وقت خروجه، یكون له سیف مغمودنا داه السیف: قم یا ولی اله، فاقتل اعداء الله.
بنقل از علقمه بن محمد حضرمی از امام صادق (ع) از پدران بزرگوارش از امیرالمؤمنین (ع) از رسول اكرم (ص) فرمود: یا علی (ع) همانا قائم ما چون خروج كند سیصد و سیزده تن بشماره ی مردان جنگ بدر بخدمت او گردانید و چون وقت خروجش فرا رسد شمشیری كه دارد و در غلاف است به فریاد آید و عرض كند: ای ولی خدا برخیز و دشمنان خدا را بكش.
(بحارج 52 ص 309):
قال ابوعبدالله (ع): یقبل القائم (ع) فی خمسة و اربعین رجلا من تسعة احیاء: من حی رجل، و من حی رجلان ومن حی ثلاثة و من حی اربعة و من حی خمسة و من حی ستة و من حی سبعة و من حی ثمانیة و من حی تسعة و لا یزال كذلك حتی یجتمع له العدد.
امام صادق (ع) فرمود: حضرت قائم (ع) روی می آورد همراه چهل و پنج تن از نه قبیله ای یك تن و از قبیله ای دو تن و از قبیله ای سه و از قبیله ای چهار و از قبیله ای پنج و از قبیله ای شش و در قبیله ای هفت و از قبیله ای هشت و از قبیله ای نه تن و بهمین ترتیب تا آن شماره ی معین جمع شوند.
(بحار ج 52 ص 334):
عن جابر الجعفی قال: قال ابوجعفر (ع): یبایع القائم بین الركن و المقام ثلاثمائة و نیف عدة اهل بدر، فیهم النجباء من اهل مصر و الابدال من اهل الشام، و الأخیار من اهل العراق، فیقیم ما شاء الله ان یقیم.
بنقل از جابر جعفی از حضرت امام باقر (ع) فرمود: با حضرت قائم (ع) در میان ركن و
[ صفحه 430]
مقام سیصد و اندی نفر بشماره ی جنگجویان بدر در میان ایشان نجیبان مصر و ابدال از اهل شام و اخیار ازاهل عراق باشند و هر قدری كه خدا بخواهد بر مردم حكومت می كند.
(بحارج 52 ص 346):
عن المفضل بن عمر، عن ابی عبدالله (ع) قال: اذا قام قائم آل محمد استخرج من ظهر الكعبة سبعة و عشرین رجلا خمسة و عشرین من قوم موسی الذین یقضون بالحق و به: یعدلون و سیبعة من اصحاب الكهف و یوشع وصی موسی و مؤمن آل فرعون و سلمان الفارسی و ابادجانة الانصاری و مالك الاشتر.
بنقل از مفضل بن عمر از حضرت امام صادق (ع) فرمود: چون قائم آل محمد (ع) قیام كند از پشت كعبه مشرفه بیست و هفت مرد را بیرون آورد كه بیست و پنج تن از قوم موسی (ع) باشند كه حكم بحق كنند و بحق متمایلند و هفت تن از اصحاب كهف را و یوشع وصی موسی (ع) و مؤمن آل فرعون و سلمان فارسی و ابودجانه انصاری و مالك اشتر رضی الله عنهم را.
[ صفحه 431]
قال الصادق (ع): ان القائم اذا خرج كان فی سن الشیوخ و منظر الشباب، قویا فی بدنه لو مده یده الی اعظم شجرة علی وجه الارض لقلعها، و لو صاح بالجبال تدكدكت صخورها لا یضع ید علی عبد الا صار قلبه كزبر الحدید.
حضرت امام صادق (ع) فرمود: همانا حضرت قائم (ع) چون خروج كند در سن سالخوردگان و قیافه جوانان باشد در بدن نیرومند است كه اگر دست به درخت بزرگی زند آنرا از ریشه بركنند و اگر فریاد برآورد سنگهای كوه ها در هم رود و فرو ریزد دست مبارك بر هیچ بنده ای نگذارد جز آنكه دلش را مانند پاره ی آن استوار سازد.
(كشف النعمة ج 2 ص 459، عقدالدرر ص 18):
عن عبدالله ابن عمر قال: قال رسول الله (ص): لا تقوم الساعة حتی یخرج المهدی (ع) من ولدی و لا یخرج المهدی (ع) حتی یخرج ستون كذابا كلهم یقول: انا نبی.
عبدالله ابن عمر گوید: حضرت رسول اكرم (ص) فرمود: قیامت برپای نشود تا حضرت مهدی (ع) كه از فرزندان من است خروج كند و مهدی (ع) خروج نمی كند تا شصت تن دروغگو به ادعای پیغمبری خارج شوند.
[ صفحه 393]
(عقدالدرر ص 19):
قال رسول الله (ص): سیكون بعدی خلفاء و من بعد الخلفاء امراء، و من بعد الامراء ملوك جبابرة ثم یخرج المهدی من اهل بیتی یملأ الارض عدلا كما ملئت جورا ثم یؤمر القحطانی فو الذی بعثنی بالحق ما هو دونه.
رسول خدا (ص) فرمود: پس از من خلفاء و پس از خلفاء امیران وبعد از امیران پادشاهان ستمگر پدید آیند سپس مهدی (ع) از اهل بیت (ع) من خروج می كند زمین را سرشار از عدل و داد كند همچنانكه پر از ظلم وستم شده باشد پس از آن قحطانی فرمانگذاری كند قسم به آن كس كه مرا به حق مبعوث فرمود: او نزدش نیست.
(عقدالدرر ص 32):
عن عبدالله ابن عمر. قال: قال رسول الله (ص): یخرج فی آخرالزمان رجل من ولدی اسمه كاسمی، و كنیته ككنیتی، یملأ الارض عدلا كما ملئت جورا.
عبدالله ابن عمر گوید: رسول الله (ص) فرمود: در آخرالزمان مردی از فرزندانم كه اسم او مانند اسم من و كنیه اش مثل كنیه من است خروج می كند و زمین را پر از عدل و داد نماید همچنانكه پر از ستم شده باشد.
(اخرجه الحاكم فی مستدركه، عقدالدرر ص 70):
عن ام سلمه قالت: قال رسول الله (ص): یبایع لرجل من امتی، بین الركن و المقام كعدة اهل بدر، فتأتیه عصب العراق و ابدال الشام، فیأتیهم جیش من الشام حتی اذا كانو بالبیداء خسف بهم ثم یسیر الیه رجل من قریش اخواله كلب، فیهزمهم الله تعالی.
بنقل از ام سلمة گفت: حضرت رسول اكرم (ص) فرمود: با مردی از امت من در میان ركن ومقام افرادی به شماره ی مسلمانان غزوه بدر بیعت می كنند مردانی از عراق و ابدال شام به نزدش می روند. سپاهی از شام بجنگ آنان می شتابند و چون به بیابان می رسند زمین آنها را فرو می برد سپس مردی از قریش كه دائی های وی از بنی كلب باشند بجنگ او می روند و خدای تعالی آنها را درهم می شكند.
(اخرجه ابونعیم بن حماد فی الفتن، عقدالدرر ص 127):
عن ابی رومان، عن علی (ع) قال: یلتقی السفیانی ذا الرایات السود فیهم شاب
[ صفحه 394]
من بنی هاشم فی كفه الیسری خال، و علی مقدمته رجل من بنی تمیم یقال له شعیب بن صالح بباب اصطخر فتكون بینهم ملحمة عظیمة و تظهر الرایات السود و تهرب خیل السفیانی فعند ذلك یتمنی الناس المهدی و یطلبونه.
بنقل از ابی رومان از حضرت امیرالمؤمنین (ع) فرمود: برخورد می كند با صاحبان پرچمهای سیاه كه در میان ایشان جوانی از بنی هاشم باشد كه در كف چپش خالی وجود دارد و در مقدمه ی آنان از مردی از بنی تمیم است بنام شعیب بن صالح و در دروازه اصطخر جنگی بزرگ واقع می گردد و پرچمهای سیاه پیروز می شوند وسپاه سفیانی فرار می كنند در این هنگام است كه مردم آرزوی مهدی (ع) كنند و در طلبش باشند.
(اخرجه الحاكم فی مستدركه، عقدالدرر ص 144):
عن ابی سعید الخدری، ان رسول الله (ص) قال: یخرج فی آخر امتی المهدی یسقیه الله الغیث وتخرج الارض نباتها ویعطی المال صحاحا و تكثر الماشیة و تعظم الامة یعیش سبعا او ثمانیا یعنی حججا.
بنقل از ابی سعید خدری ره است كه گفت: رسول خدا (ص) فرمود: در آخر امتم مهدی (ع) خروج می كند كه خدای تعالی باران را وسیله سیرابی قرار می دهد و زمین روئیدنیهای خود را بیرون می دهد ومهدی (ع) مال را به درستی می بخشد و چارپایان بسیار می شوند و امت عظمت می یابد و او هفت یا هشت سال زندگی می نماید.
(یوم الخلاص ص 279، بحار ج 52 ص 291):
قال رسول الله (ص): لا یخرج القائم الا فی وتر من السنین: سنة احدی او ثلاث او خمس او سبع او تسع.
حضرت رسول اكرم (ص) فرمود: حضرت قائم (ع) خروج نمی كند مگر در سال فرد: سال یك یا سه یا پنج یا هفت یا نه.
(اخرجه القمر فی سننة، عقدالدرر ص 149):
عن حذیفة عن النبی (ص) فی قصة المهدی (ع) و ظهور امره قال: فتخرج الابدال من الشام و اشباههم و یخرج الیه، النجباء من مصر و عصائب اهل الشرق و اشباههم حتی یأتوا مكة فیبایع له بین زمزم و المقام، ثم یخرج متوجها الی الشام
[ صفحه 395]
وجبریل علی مقدمته و میكائیل علی ساقته یفرح به اهل السماء و اهل الارض و الطیر و الوحوش و الحیتان فی البحر و تزید المیاه فی دولته و تمد الانهار و تضعف الارض اكلها و تستخرج الكنوز.
بنقل از حذیفه رضی الله عنه از حضرت رسول اكرم (ص) در داستان حضرت مهدی (ع) و ظهور امرش فرمود: پس ابدال و همانندان ایشان از شام بیرون می آیند و نجیبان و نخبگان از مصر و گزیدگان مشرق و امثالشان بسوی او حركت می كنند تا به مكه معظمة می رسند و با حضرت در بین زمزم و مقام بیعت می نمایند سپس خارج می شود و به سوی شام می رود و جبرئیل (ع) در مقدمه سپاه او و میكائیل (ع) در دنباله ی لشكرش باشند ساكنان آسمان و زمین و پرندگان و وحشیان و ماهیان دریا خوشحال شوند و در دولت او آبها فزونی گیرد و رودها پر آب گردد و زمین حاصل فراوان دهد و گنجها بیرون كشیده شود.
(بحار ج 52 ص 325 یوم الخلاص ص 296):
قال امیرالمؤمنین (ع): كأنی انظر القائم (ع) علی ظهر النجف، لبس درع رسول الله (ص) تتقلص علیه ثم ینتفض بها فتسدیر علیه ثم یغشی بثوب استبرق ثم یركب فرسا ادهم ابلق بین عینیه شمراخ، فینقفض به انتفاضة حتی لا یبقی اهل بلد الا اتاهم نور ذلك الشمراخ فیظنون انه معهم فی بلادهم حتی تكون آیة.
حضرت امیرالمؤمنین (ع) فرمود: گوئی حضرت قائم (ع) را در پشت نجف می بینم كه زره حضرت رسول اكرم (ص) را در تن كرده و چین خوردگی پیدا می كند سپس آنرا حركت می دهد و چین خوردگی از میان می رود آنگاه جامه ای از استبرق بر روی آن می افكند و بر اسب ادهم ابلق سوار می شود كه میان دو چشم اسب خوشه ای آویزان است و آنرا به جنبش درمی آورد و باقی نمی مانند هیچ ساكن شهری جز آنكه نور آن خوشه به ایشان می رسد تا آنجا كه گمان می برند آن خوشه «یا امام (ع)» با آنان در بلادشان می باشد تا اینكه این عمل علامت باشد.
(یوم الخلاص ص 298، بحار ج 52 ص 326):
قال زین العابدین (ع): كانی بقائم (ع) اهل بیتی قد اشرف علی نجفكم هذا و او مأ بیده الی ناحیة الكوفة فاذا هو اشرف نشر رایة رسول الله (ص)، فاذا هو نشرها
[ صفحه 396]
انحطت علیه ملائكة بدر عودها من عمد عرش الله و رحمته و سائرها من نصرالله لا یهوی بها الی شیی ء الا اهلكه الله یأتیه بها جبرائیل (ع).
حضرت امام زین العابدین (ع) فرمود: گوئی حضرت قائم (ع) اهل بیتم (ع) را می بینم كه بر این نجف شما ایستاده و توجه دارد. امام (ع) با دست مبارك خود اشاره كرد و فرمود: و چون بایستد پرچم حضرت رسول اكرم (ص) را می گشاید و سپس از گشودن فرشتگان بدر چوب آن پرچم كه از ستونهای عرش و رحمت خدا است می آورند و با آن چوبها به هیچكس حمله ننماید مگر اینكه كشته شود.
(یوم الخلاص ص 302):
قال الباقر (ع): اذا ظهر قائمنا اهل البیت، قال للناس، ففررت منكم لما خفتكم فوهب لی ربی حكما و جعلنی من المرسلین» «الشعراء آیه 21 ««لا مرسلا برسالة جدیدة بل لأحیاء الدین و نشر لواء العدل و احقاق الحق و ابطال الباطل»: خفتكم علی نفسی، و جئتكم كما اذن لی ربی و اصلح امری.
حضرت امام باقر (ع) فرمود: موقعی كه قائم (ع) ما اهل بیت (ع) ظاهر شود به مردم فرمایند: «من از شما هنگامی كه ترسیدم فرار كردم پس پروردگارم به من حكم بخشید و مرا از رسولان قرار داد» مقصود این است كه قائم (ع) رسالت تازه ای می آورد بلكه برای زنده كردن دین و گشودن پرچم عدل و احقاق حق و باطل ساختن باطل مأمور گردد» یعنی بر جانم از شما ترسیدم و چون پروردگارم اذنم داد و كارم را به اصلاح رسانید به نزد شما آمدم.
(المحجة البیضاء ج 4 ص 342، بحار ج 52 ص 192، یوم الخلاص ص 304):
قال الباقر (ع): اول ما ینطق به هذه الولایة: «بقیت الله خیر لكم ان كنتم مؤمنین» ثم یقول: انا بقیة الله و حجة و خلیفة علیكم، فلا یسلم علیه مسلم الا قال: السلام علیك یا بقیة الله فی ارضه فاذا اجتمع علیه العقد و هو عشرة الاف رجل لم یبق فی الارض معبود دون الله عزوجل من صنم او وثن او غیره الا وقعت فیه نار فاحرقته.
امام باقر (ع) فرمود: نخستین سخنی كه قائم (ع) گوید این آیه شریفه است: «بقیة الله برای شما بهتر است اگر شما مؤمن باشید» سپس فرمایند: من بقیة الله و حجت و
[ صفحه 397]
خلیفه خدا بر شمایم. پس هر كس به حضرت سلام كند گوید: سلام بر تو ای بقیة الله در زمین و چون سپاهش كه ده هزار مرد باشند جمع آیند در زمین هیچ معبود باطلی كه غیر خدای عزوجل است از قبیل انواع بتهای سنگی و چوبی و انسانی و غیر آن باقی نماند جز آنكه همه را آتش زند و بسوزاند.
(یوم الخلاص ص 316، بحار ج 52 ص 315):
قال الصادق (ع): اذا تمنی احدكم القائم فلیتمنه فی عافیة فان الله بعث محمدا (ص) رحمة و یبعث القائم (ع) نقمة.
حضرت امام صادق (ع) فرمود: هنگامی كه كسی از شما آرزوی ظهور حضرت مهدی (ع) كند باید آرزوی ظهور عافیت آمیز حضرت كند زیرا خدای تعالی محمد (ص) را به رحمت مبعوث فرمود قائم را برای انتقام مبعوث فرمایند.
(معانی الاخبار ص 366، بحار ج 51 ص 45، یوم الخلاص ص 317):
قال الباقر (ع) فی تأویل قوله تعالی: «و ذكرهم بایام الله «ابراهیم آیه 5»: یوم القائم (ع)، و یوم الموت و یوم القیامة.
حضرت امام باقر (ع) در تأویل آیه كریمه: «ایام خدا را یادآوری ایشان كن» فرمود: ایام خدا: روز قیام قائم (ع) و روز مرگ و روز قیامت است.
(یوم الخلاص ص 318):
قال الصادق (ع) فی قوله تعالی: «الحمدالله الذی صدقنا وعده، و اورثنا الارض نتبوأ من الجنة غرفا فنعم اجر العالمین» «الزمر آیه 74» ثم یقف بین الركن و المقام فیصرخ قائلا: یا معاشر نقبائی، واهل خاصتی ومن ذخر الله لنصرتی قبل ظهوری علی وجه الارض ائتونی طائعین. فترد الصیحة علیهم و هم فی محاریبهم وعلی فرشهم فی شرق الارض و غربها، فیسمعونه فی صیحة واحدة فی اذن كل رجل فیجیئون نحوها، ولا یمضی الا كلمحة بصر حتی یكونوا كلهم بین یدیه و یكون هذا قبیل طلوع الشمس. الحدیث.
امام صادق (ع) در تفسیر آیه شریفه: «ستایش خدای را كه وعده اش به ما راست بود و ما را وارث زمین قرار داد جای در غرفه های بهشت گیریم و خوب پاداشی به حاملان داد» فرمود: سپس «قائم (ع)» بین ركن و مقام ایستد و فریاد كشد و گوید: ای گروه
[ صفحه 398]
نقیبان من و ای صاحبان و ویژگان من و ای كسانی كه خدای تعالی پیش از ظهور من شما را در روی زمین ذخیره برای نصرت و یاری من قرار داد با میل و رغبت بسوی من آئید آن فریاد به همه رسد در حالی كه مردم در جایگاه ها و فرش و بسترهای خود در مشرق و مغرب زمین جای دارند آن فریاد را در یك لحظه گوش همه شنود و بسوی آن فریاد روند و به اندازه یك پلك چشم روی هم نهادن نگذرد كه همگان در خدمتش حاضر شوند و این اندكی پیش از طلوع آفتاب باشد. الحدیث.
(یوم الخلاص ص 333):
قال الكاظم (ع): یفرح بخروجه المؤمنون و اهل السماوات و لا یبقی كافر و لا مشرك الا كره.
حضرت امام كاظم (ع) فرمود: به سبب خروج حضرت قائم (ع) همه ی مؤمنان و ساكنان آسمانها خشنود شوند و هیچ كافر و مشركی باقی نماند جز آنكه خروجش را نپسندد.
(یوم الخلاص ص 333):
قال الصادق (ع): المهدی اذا خرج، یفرح به جمیع المسلمین خاصتهم و عامتهم. یفرح به اهل السماء و اهل الارض و الطیر فی الهواء و الحیتان فی البحر.
حضرت امام صادق (ع) فرمود: حضرت مهدی (ع) چون خروج فرماید خاص و عام مومنین و ساكنان آسمان و زمین و پرندگان در هوا و ماهیان در دریا مسرور و شاد شوند.
(بحار ج 51 ص 156، یوم الخلاص ص 334):
قال الرضا (ع): ان الله تبارك و تعالی لیصلح امره فی لیلة واحدة، كما اصلح امر كلیمه موسی (ع) اذ ذهب لیقتبس لاهله نارا فرجع و هو رسول، نبی.
حضرت امام رضا (ع) فرمود: همانا خدای تبارك و تعالی كار او را «مهدی (ع) را» در یك شب اصلاح كند همچنانكه كار كلیم خود موسی (ع) را به هنگامی كه رفت و پرتوی از آتش برای گرم شدن كسانش بیاورد برگشت در حالی رسول (ص) و پیغمبر بود.
(منتخب الاثر ص 149، یوم الخلاص ص 334):
قال الرضا (ع) هو صاحب الغیبة، فاذا خرج اشرقت الارض بنوربها مثله كمثل
[ صفحه 399]
الساعة لا تأتیكم الا بغتة.
امام رضا (ع) فرمود: «مهدی (ع)» صاحب غیبت است و چون خروج كند زمین به نور پروردگار روشن شود مثل او همانند وقوع قیامت است كه ناگهان مردم متوجه می شوند.
(منتخب الاثر ص 285):
عن الحسن بن علی (ع) قال: لو قام المهدی (ع) لأنكره الناس لانه یرجع الیهم شابا و هم یحسبونه شیخا كبیرا.
حضرت امام حسن بن علی مجتبی (ع) فرمود: هنگامی كه مهدی (ع) قیام كند مردم انكارش كنند زیرا او به نزد مردم برمی گردد در حالی كه جوان باشد و مردم او را پیر سالخورده مپندارند.
(منتخب الاثر ص 290):
عن ابیعبدالله (ع) (فی حدیث) قال: القائم لم یظهر ابدا حتی یخرج ودایع الله عزوجل فاذا خرجت ظهر علی من ظهر من اعداء الله عزوجل فقتلهم.
امام صادق (ع) در ضمن حدیثی فرمود: قائم (ع) هرگز ظاهر نمی شود تا ودیعه های خدای عزوجل بیرون آیند و چون بیرون آیند هر یك از دشمنان خدا ظاهر گردد قائم (ع) او را بقتل رساند.
(كشف النعمة ج 2 ص 463):
عن ابی جعفر (ع) قال: كأنی بالقائم (ع) علی نجف الكوفة، وقد سار الیها من مكة فی خمسة الاف من الملائكة، جبرئیل عن یمینه و میكائیل (ع) عن شماله و المؤمنون بین یدیه و هو یفرق الجنود فی البلاد.
حضرت امام باقر (ع) فرمود: گوئی حضرت قائم (ع) را در نجف كوفه می بینم كه از مكة مكرمة به همراه پنج هزار ملائكه به آنجا آمده جبرئیل (ع) در طرف راست و میكائیل (ع) در جانب چپش و مؤمنین در پیش رویش باشند و حضرت سپاهیان خود را به اطراف بلاد پراكنده می سازد.
(كشف النعمة ج 2 ص 471):
قال رسول الله (ص): یخرج المهدی (ع) و علی رأسه ملك ینادی هذا المهدی (ع)
[ صفحه 400]
فاتبعوه.
رسول خدا (ص) فرمود: مهدی (ع) خروج می كند در حالی كه فرشته ای بر سرش فریاد می كشد این مهدی (ع) است از او متابعت كنید.
(عقدالدرر ص 125، كشف النعمة ج 2 ص 477):
قال رسول الله (ص): یخرج ناس من المشرق فیوطون للمهدی (ع) یعنی سلطانه.
رسول خدا (ص) فرمود: گروهی از مردم از مشرق خروج می كنند موجبات حكومت مهدی (ع) را فراهم می نمایند.
(یوم الخلاص ص 438):
قال الصادق (ع): یخرج حین تغیر البلاد، وضعف العباد، و حین الیأس من الفرج.
حضرت امام صادق (ع) فرمود: مهدی (ع) خروج می كند به هنگامی كه شهرها دگرگون و بندگان ناتوان و مأیوس و نومید از فرج و گشایش باشند.
(عقدالدرر ص 241):
عن دینار بن دینار، قال: بقاء المهدی (ع) اربعون سنة.
بنقل از دینار بن دینار گفت: مهدی (ع) چهل سال باقی می ماند.
(عقدالدرر ص 180):
قال كعب الاخبار: یخرج المهدی (ع) الی بلاد الروم و جیشه مائة الف، فیدعو ملك الروم الی الایمان فیأبی، فیقتتلان شهرین، فینصر الله تعالی المهدی (ع) و یقتل من اصحابه خلقا كثیرا، و ینهزم، و یدخل الی القسطنطینیه فینزل المهدی (ع) علی بابها و لها یؤمئذ سبعة اسوار، فیكبر المهدی (ع) سبع تكبیرات فیخر كل سور منها، فعند ذلك یأخذها المهدی (ع) و یقتل من الروم خلقا كثیرا و یسلم علی یدیه خلق كثیر.
كعب الاحبار گوید: مهدی (ع) خروج می كند و بسوی بلاد روم رود و سپاهیانش صد هزار نفر باشد پادشاه روم را به ایمان دعوت كند واو امتناع ورزد دو ماه با یكدیگر كارزار كنند خدای تعالی مهدی (ع) را یاری دهد و از یاران روم بسیاری را می كشد و او منهزم شود و داخل قسطنطنیه گردد «و مهدی (ع)» به دروازه قسطنطنیه نزول كند و آن شهر هفت دیوار دارد مهدی (ع) تكبیر گوید: هفت بار هر هفت دیوار فرو ریزد در
[ صفحه 401]
این هنگام قسطنطنیه را مهدی (ع) فتح كند و خلق بسیاری از روم بكشد و مردم بسیاری تسلیم او شوند.
(عقدالدرر ص 200):
عن امیرالمؤمنین (ع) فی قصة المهدی (ع) قال: و یتوجه الی الافاق فلا تبقی مدینة وطئها ذوالقرنین الا دخلها و اصلحها و لا یبقی جبار الا هلك علی یدیه، و یشف الله عزوجل قلوب اهل الاسلام و یحمل حلی بیت المقدس فی مائة مركب تحط علی عزة و عكا و یحمل الی بیت المقدس و یأتی مدینة فیها الف سوق. الحدیث.
امیرالمؤمنین (ع) در داستان مهدی (ع) فرمود: حضرت متوجه آفاق دنیا گردد و هر شهری كه ذوالقرنین آنرا طی كرده باشد باقی نماند جز آنكه مهدی (ع) وارد آن شود و آنرا اصلاح فرماید و هیچ ستمگری باقی نماند جز آنكه به دست او هلاك گردد و خدای عزوجل دلهای اهل اسلام را شفاء بخشد و زیورهای بیت المقدس را به صد مركوب حمل كند بر شهر غزه و عكا ورود كند و به سوی بیت المقدس رود و وارد شهری شود كه هزار بازار دارد الحدیث.
(عقدالدرر ص 202):
قال حذیفة: سمعت رسول الله (ص) یقول: لیستخرجن المهدی (ع) ذلك حتی یرده الی بیت المقدس ثم یسیر و من معه حتی یأتوا خلف رومیة مدینة فیها مأئة سوق فی كل سوق مائة الف سوقی فیفتحونها ثم یسیرون و حتی یأتوا مدینة یقال لها القاطع علی البحر الأخضر المحدق بالدنیا لیس خلفه الا امر الله تعالی.
بنقل از حذیفه رضی الله عنه گفت: از حضرت رسول اكرم (ص) شنیدم می فرمود: البته مهدی (ع) آنرا استخراج می كند تا آنرا به بیت المقدس برگرداند سپس حركت می كند با كسانی كه همراه دارد تا به پشت رومیة رسد و آن شهری است كه صد بازار دارد و در هر بازاری صد هزار بازاری باشد آنرا می گشاید سپس روانه شوند بار شهری بنام قاطع رشد كه در كنار بحر اخضر قرار دارد كه محیط بر دنیا است و پشت سر آن چیزی جز امر خدای تعالی نیست.
[ صفحه 402]
(عقدالدرر ص 237):
عن ابی سعید الخدری قال: خشینا ان یكون بعد نبینا حدث فسألنا نبی الله (ص) فقال: ان فی امتی المهدی (ع) یخرج یعیش خمسا او سبعا او تسعا قلنا: و ما ذاك؟ قال سنین.
بنقل از ابی سعید خدری گفت: ترسیدیم كه پس از پیغمر ما (ص) حادثه ای رخ دهد از حضرت پرسیدیم. فرمود: در امت من مهدی (ع) است خروج می كند پنج یا هفت یا نه زندگی می نماید عرض كردیم. پنج یا هفت یا نه یعنی چه؟ فرمود: پنج یا هفت یا نه سال.
(عقدالدرر ص 237):
عن ابی سعید الخدری قال: قال رسول الله (ص): ابشركم بالمهدی (ع) فذكر الحدیث و فی آخره فیمكث سبع سنین او ثمان سنین او تسع سنین ثم قال: لا خیر فی العیش بعده او قال: لا خیر فی الحیاة بعده.
بنقل از ابی سعید خدری گفت: حضرت رسول اكرم (ص) فرمود: شما را بشارت به مهدی (ع) بدهم حدیث را ذكر فرمود و در آخر فرمود: هفت یا هشت یا نه سال زندگی می كند سپس فرمود: هیچ چیزی در زندگی پس از او نیست یا فرمود: هیچ خیری در حیات پس از او می باشد.
(عقدالدرر ص 238):
عن ابی سعید الخدری. ان رسول الله (ص) قال: یكون فی امتی المهدی (ع) ان قصر عمره فسبع سنین و الا فثمان و الا فتسع.
بنقل از ابی سعید خدری: حضرت رسول اكرم (ص) فرمود: در امت من مهدی (ع) می باشد اگر عمرش كوتاه باشد اگر هفت سال و گرنه هشت یا نه سال خواهد بود.
(عقدالدرر ص 238):
بنقل از ابی سعید خدری از رسول خدا (ص) فرمود: مهدی (ع) پس از اینكه به قدرت و حكومت رسید هفت سال یا هشت سال و یا نه سال زندگی می كند.
[ صفحه 403]
(عقدالدرر ص 240):
عن ضمرة بن جیب قال: حیاة المهدی (ع) ثلاثون سنة.
بنقل از ضمرة بن حبیب گفت: زندگانی مهدی (ع) سی سال باشد.
(نورالثقلین ج 4 ص 97):
شیخ الطائفة باسناده الی علی بن مهزیار حدیث طول یذكر فیه دخوله علی صاحب الأمر (ع) و سؤاله ایاه، و فیه فقلت: یا سیدی متی یكون هذا الامر؟ فقال: اذا حیل بینكم و بین سبیل الكعبة و اجتمع الشمس و القمر و استدان بهما الكواكب و النجوم فقلت: متی یا بن رسول الله (ص)؟ فقال لی:فی سنة كذا و كذا تخرج دابة الارض من بین الصفا و المروة و معه عصا موسی (ع) و خاتم سلیمان یسوق الناس الی المحشر.
شیخ الطائفه به سند خود از علی بن مهزیار در ضمن حدیثی طولانی كه در آن شرفیابی وی را به محضر حضرت صاحب الامر ارواحنا فداه و پرسش از امام (ع) را یاد كرده گوید: عرض كردم: ای سید و مولای من خروج شما چه وقت خواهد بود؟ فرمود: هنگامی كه میان شما و میان مكه مكرمه فاضله و جدائی افتد و آفتاب و ماه جمع گردد و ستارگان به آفتاب و ماه نزدیك شوند عرض كردم: یابن رسول الله (ص) این در چه وقتی خواهد بود؟ فرمود: در فلان سال دابة الارض از میان صفا و مروة بیرون می آید در حالی كه عصای موسی (ع) و انگشتری سلیمان (ع) با او باشد و مردم را بسوی محشر می راند.
(عقدالدرر ص 240):
عن حذیفة بن الیمان قال: قال رسول الله (ص): یلتفت المهدی و قد نزل عیسی بن مریم فذكر الحدیث و فی آخره: فیمكث اربعین سنة یعنی المهدی (ع).
بنقل از حذیفة بن الیمان رضی الله عنه گفت: رسول الله (ص) فرمود: مهدی (ع) التفات می كند و عیسی بن مریم (ع) فرود می آید و حدیث را ذكر كرد و در آخر فرمود: مهدی (ع) چهل سال زندگی می كند.
(كشف النعمة ج 2 ص 459):
عن ابی حمزة قال: قلت لابی جعفر (ع): خروج السفیانی من المحتوم؟ قال: نعم
[ صفحه 404]
و النداء من المحتوم و طلوع الشمس من مغربها محتوم و اختلاف بنی العباس فی الدولة محتوم و قتل النفس الزكیة محتوم و خروج القائم من آل محمد (ع) قلت: و كیف یكون النداء؟ قال: ینادی مناد من السماء فی اول النهار: الا ان الحق مع علی و شیعته ثم ینادی ابلیس فی آخر النهار من الارض: الا ان الحق مع عثمان و شیعته، فعند ذلك یرتاب المبطلون قلت: لا یرتاب الا جاهل لأن منادی السماء اولی ان یقبل من منادی الارض.
بنقل از ابی حمزة گفت: به حضرت امام باقر (ع) عرض كردم: خروج سفیانی امر حتمی است؟ فرمود: آری و ندای آسمانی و برآمدن آفتاب از مغرب و در پی هم آمدن فرزندان عباس در امر حكومت و قتل نفس زكیة و خروج قائم آل محمد (ص) از امور حتمیة است. عرض كردم: ندای آسمانی چگونه می باشد؟ فرمود: در آغاز روز منادی از آسمان فریاد می زند: هان كه حق با علی (ع) و شیعیان او است سپس ابلیس در آخر روز از زمین فریاد می كشد هان كه حق با عثمان و پیروان او است در این هنگام باطل پرستان در شك خواهند بود. عرض كردم: تنها نادانان به شك خواهد درافتاد زیرا منادی آسمان اولی و برتر از پذیرفتن از منادی زمین می باشد.
(كشف النعمة ج 2 ص 462):
عن ابیعبدالله (ع) قال: ینادی باسم القائم (ع) فی لیلة ثلاث و عشرین، و یقوم فی یوم عاشورا و هو الیوم الذی قتل فیه الحسین (ع) لكأنی به فی یوم السبت العاشر من المحرم قائما بین الركن و المقام جبرئیل علی یمینه ینادی: البیعة لله فیصیر الیه شیعته من اطراف الارض تطوی لهم طیا حتی یبایعوه، فیملاء الله به الارض عدلا كما ملئت جورا و ظلما.
حضرت امام صادق (ع) فرمود: در شب بیست و سیم بنام حضرت قائم (ع) نداء می شود و در روز عاشورا یعنی روزی كه حضرت امام حسین بن علی (ع) به شهادت رسید قیام می كند گوئی او را می بینم كه در روز شنبه دهم محرم الحرام در میان ركن و مقام ایستاده و جبرئیل (ع) كه در جانب راستش قرار دارد نداء می كند: برای بیعت با خدا بشتابید. شیعیان حضرت از اطراف زمین بسوی او شتابند و زمین در زیر قدمهایشان در نوردیده می شود تا با او بیعت كنند و خدا بوسیله او زمین را پر از عدل
[ صفحه 405]
و داد كند همچنانكه پر از ظلم و جور شده باشد.
(كشف النعمة ج 2 ص 478، اثبات الهداة ج 3 ص 620، اعیان الشیعه ج 2 ص 51):
عن ابی سعید ان النبی (ص) قال: یكون فی امتی المهدی (ع) ان قصر فسبع و الا فتسع تنعم فیه امتی نعمة لم ینعموا مثلها قط تؤتی الارض اكلها و لا تدحر منهم شیئا و المال یومئذ كدوس یقوم الرجل فیقول: یا مهدی اعطنی فیقول: خذه.
بنقل از ابی سعید خدری گفت: حضرت رسول اكرم (ص) فرمود: در امت من مهدی (ع) می باشد اگر مدت حكومتش كوتاه باشد هفت یا نه سال است كه امتم به گونه ای در آن زمان متنعم می شوند كه هرگز بدان پایه نعمت نیافتند باشند زمین روئیدنی های خود را بدون دریغ كاملا می دهد و مال در آن روز انباشته شده مردی برخیزد و عرض كند: یا مهدی (ع) به من مال ببخش فرماید: بگیر.
(كشف النعمة ج 2 ص 483):
عن ابی سعید الخذری قال: قال رسول الله (ص): ابشركم بالمهدی (ع) یبعث فی امتی علی اختلاف من الناس و زلازل یملاء الارض قسطا و عدلا كما ملئت جورا و ظلما یرضی عنه ساكن السماء و ساكن الارض یقسم المال صحاحا فقال رجل: ما صحاحا؟ قال: بالسویة بین الناس و یملاءالله قلوب امة محمد غنی و یسعهم عدله حتی یأمر منادیا ینادی یقول: من له فی المال حاجة؟ فما یقوم من الناس الا رجل واحد، فیقول: انا فیقول: ات السدان یعنی الخازن، فقل له: ان المهدی یأمرك ان تعطینی ما لا فیقول له: احث حتی اذا جعله فی حجره و ابرزه ندم، فیقول، كنت اجشع امة محمد (ص) نفسا اعجز عما وسعهم فیرده و لا یقبل منه فیقال له: انا لا نأخذ شیئا اعطیناه فیكون كذلك سبع سنین او ثمان سنین ثم لا خیر فی العیش بعده او قال: ثم لا خیر فی الحیاة بعده.
بنقل از ابی سعید خدری ره گفت: رسول خدا (ص) فرمود: شما را به مهدی (ع) امتم بشارت دهم كه ظهورش پس از اختلاف و لرزشهای عقیده مردم صورت می گیرد» و زمین را سرشار از عدل می كند همچنانكه پر از ظلم و جور شده باشد ساكنان آسمان و زمین از او خشنود باشند مال را صحاحا تقسیم می كند مردی عرض كرد: منظور از صحاح چیست؟ فرمود: مال را یكسان در میان مردم قسمت می كند و خدا دل امت
[ صفحه 406]
محمد (ص) را لبریز از بی نیازی می سازد و عدلش فراگیر حال همه مردم می گردد تا حدی كه فرمان می دهد منادی فریاد بركشد: چه كسی احتیاج به مال دارد؟ كسی برنمی خیزد مگر یك تن و عرض می كند: من احتیاج دارم فرماید: به نزد خزانه دار برو و بگو كه مهدی (ع) به تو فرمان می دهد به من مالی بده. خازن به گیرنده می گوید: دامن بگشا تا آنكه مال را در كنارش قرار می دهد و آشكارش می سازد پشیمان می گردد و گوید: من.
(اثبات الهداة ج 3 ص 448):
عن بكیر بن اعین عن ابیعبدالله (ع) فی حدیث قال: ان الله وضع الحجر الاسود و هی جوهرة اخرجت من الجنة، فوضعت فی ذلك الركن الی ان قال: و فی هذا المكان یهبط علی القائم (ع) و اول من یبایعه ذلك الطائر و هو و الله جبرئیل (ع) و الی ذلك المقام یسند القائم ظهره و هو الحجة و الدلیل علی القائم.
بنقل از بكیر بن اعین از حضرت امام صادق (ع) كه در ضمن حدیثی طولانی فرمود: همانا خدای تعالی حجر الاسود را كه گوهری از بهشت بوده آنرا از بهشت بیرون آورد و در همین ركن فعلی كعبه معظمه گذارد تا آنجا كه فرمود:... و در این مكان پرنده بر حضرت قائم (ع) فرود می آید و نخستین كسی كه با حضرت بیعت می كند همان پرنده است و او بخدا قسم جبرئیل (ع) می باشد و بهمان مقام قائم (ع) پشت خود را تكیه می دهد و همان حجت و دلیل بر قائم (ع) است.
(اثبات الهداة ج 3 ص 453):
عن ابی بصیر (ره) عن ابیعبدالله (ع) قال: قال ابوجعفر (ع): یخرج القائم (ع) یوم السبت یوم عاشورا الیوم الذی قتل فیه الحسین (ع) و یقطع ایدی بنی شیبة و یعلقها فی الكعبة.
بنقل از ابی بصیر (ره) از امام صادق (ع) فرمود: حضرت امام باقر (ع) فرمود: قائم (ع) در روز شنبه كه روز عاشورا و روز شهادت حضرت امام حسین (ع) است خروج می كند و دستهای بنی شیبه را قطع و در كعبه معظمه می آویزد.
[ صفحه 407]
(اثبات الهداة ج 3 ص 457):
عن مثنی الحناط عن جعفر بن محمد عن ابیه (ع) قال: ایام الله عزوجل ثلثة یوم یقوم القائم و یوم الكرة و یوم القیامة.
بنقل از مثنی حناط از امام صادق (ع) از پدر بزگوارش (ع) فرمود: روزهای خدا سه روز است روزی كه قائم (ع) قیام می كند و روز كره و روز قیامت.
(اثبات الهداة ج 3 ص 504):
عن وهب بن منبه عن بن عباس (رض) فی حدیث طویل انه قال: یا وهب ثم یخرج المهدی (ع) قلت: من ولدك؟ قال: لا والله ما هو من ولدی ولكن من ولد علی (ع) فطوبی لمن ادرك زمانه و به یفرج الله عن الامة حتی یملاها قسطا و عدلا الی آخر الخبر.
بنقل از وهب بن منبه از ابن عباس (رض) كه در ضمن حدیث طولانی فرمود: ای وهب سپس مهدی (ع) خروج می كند گفتم: از فرزندان تو می باشد؟ فرمود: نه بخدا قسم او از فرزندان من نیست ولی او از فرزندان امیرالمؤمنین (ع) می باشد پس خوشا حال كسی زمانش را ادراك كند كه بوسیله او خدا گشایش در كار امت می دهد تا زمین را سرشار از عدل و داد كند تا آخر الحدیث.
(اثبات الهداة ج 3 ص 517 و بحار ج 52 ص 291):
عن ابی الجارود قال: قال ابوجعفر (ع): ان القائم یملك ثلا ثمائة و تسع سنین، ما لبث اهل الكهف فی كهضهم، یملاء الارض عدلا و قسطا كما ملئت ظلما و جورا و یفتح الله له شرق الارض و غربها و یقتل الناس حتی لا یبقی الا دین محمد (ص) یسیر بسیرة سلیمان بن داود.
بنقل از ابی جارود گفت: حضرت امام باقر (ع) فرمود: همانا حضرت قائم (ع) سیصد و نه سال حكومت می كند همچنانكه اصحاب كهف به همین مقدار در غار درنگ كردند. زمین را سرشار از عدل و داد فرماید همچنانكه لبریز از ظلم و جور شده باشد و خدا برای او مشرق و مغرب زمین را می گشاید و مردم را می كشد تا فقط آئین محمد (ص) باقی ماند و روش او روش سلیمان داود (ع) است.
[ صفحه 408]
(اثبات الهداة ج 3 ص 523):
عن ابی امامة قال: قال رسول الله (ص): لا تقوم الساعة حتی یقوم القائم منا و ذلك حین یأذن الله له فمن تبعه نجاومن تخلف عنه هلك، فالله عبادالله ایتوه و لو حبوا علی الثلج، قلنا: یا رسول الله و متی یقوم قائمكم؟ قال: اذا صارت الدنیا هرجا و مزجا و هو التاسع من صلب الحسین.
بنقل از ابی امامة گفت: حضرت رسول اكرم (ص) فرمود: قیامت برپا نشود تا قائم ما (ع) قیام كند و این هنگامی خواهد بود كه خدا به او اذن خروج دهد پس هر كس پیروی از او كند نجات یابد و هر كس از او تخلف ورزد هلاك گردد. پس خدا را خدا را ای بندگان خدا بنزد او بشتابید اگر چه با غلطیدن بر روی برف باشد ما عرض كردیم: یا رسول الله (ص) قائم شما چه وقتی قیام كند فرمود: هنگامی كه دنیا گرفتار هرج و مرج شود و او نهمین فرزند از صلب امام حسین (ع) باشد.
(بحار ج 52 ص 280 و اثبات الهداة ج 3 ص 524):
عن زید بن وهب الجهنی عن الحسن (ع) فی حدیث: ان امیرالمؤمنین (ع) قال: یبعث الله رجلا فی آخرالزمان و كلب من الدهر و جهل من الناس و یؤیده الله بملائكته و یعصم انصاره و ینصره بایاته و یظهره علی اهل الارض حتی یدینوا طوعا و كرها یملاء الارض عدلا و قسطا و نورا و برهانا یدین له عرض البلاد و طولها حتی لا یبقی كافر الا امن و لا طالح الا صلح و یصطلح فی ملكه السباع و تخرج الارض بركاتها و تنزل الصماء بركتها و تظهر له الكنوز یملك ما بین الخافقین اربعین عاما فطوبی لمن ادرك ایامه و سمع كلامه.
بنقل از زید بن وهب جهنی از حضرت امام حسن (ع) در ضمن حدیثی فرمود: كه حضرت امیرالمؤمنین (ع) فرمود: خدا مردی را در آخرالزمان و در سخت ترین روزگار كه مردم گرفتار نادانی باشند مبعوث فرماید و او را بوسیله فرشتگانش تأیید و یارانش را حفظ و بوسیله آیات و نشانه های خود یاری نماید و او را بر همه ی مردم زمین پیروز سازد كه خواه ناخواه دیندار گردند و با دست او زمین را لبریز از عدل و داد و نور و دلیل گرداند زمین را طولا و عرضا در برابرش مسخر كند تا آنجا كه هیچ كافری باقی نماند جز آنكه ایمان آرد و هیچ بدكاری وجود نداشته باشد مگر آنكه
[ صفحه 409]
شایسته گردد و در حكومت درندگان با هم آشتی كنند و زمین بركات خود را بیرون دهد و آسمان بركت خود را فرو فرستد و گنجها برای او ظاهر شود ممالك میان شرق و غرب را تا چهل سال حكومت كند پس خوشا حال كسی كه روزگار او را ادراك و سخنانش را بشنود.
(اثبات الهداة ج 3 ص 527):
روی علی بن ابی حمزة عن ابیعبدالله (ع) قال: اذا قام القائم نزلت ملئكة بدر ثلثة الاف علی خیول شهب و ثلثة آلاف علی خیول بلق و ثلثة الاف علی خیول حو قلت: یابن رسول الله وما لحو؟ قال: الحمر.
علی بن ابی حمزة از حضرت امام صادق (ع) فرمود: چون حضرت قائم (ع) قیام كند فرشتگان بدر نزول كنند سه هزار فرشته كه بر اسب های اشهب سوارند و سه هزار فرشته بر اسبهای ابلق و سه هزار فرشته بر اسبهای حو سوار باشند من عرض كردم: یابن رسول الله (ص) حو چیست؟ فرمود: اسبان سرخ رنگ.
(اثبات الهداة ج 3 ص 611):
قال السیخ القرطبی من علماء اهل السنة فی تفسیره عند قوله تعالی: «لیظهره علی الدین كله» قال السدی ذاك عند خروج المهدی، لا یبقی احد الا دخل فی الاسلام او ادی الجزیة.
شیخ قربطی كه از علمای اهل سنت است در تفسیر آیه شریفه: «تا او را بر همه ی ادیان پیروز كند» گوید سدی گفته: این پیروزی بهنگام خروج حضرت مهدی (ع) باشد كه هیچكس باقی نمی ماند جز آنكه داخل در اسلام گردد یا جزیه پردازد.
(اثبات الهداة ج 3 ص 612):
من تفسیر الثعلبی فی حدیث ركوب علی (ع) البساط و سلام علی اهل الكهف و كلامهم له و الحدیث طویل یقول فی آخره: فصاروا الی رقدتهم الی آخرالزمان عند خروج المهدی یسلم علیهم فیحییهم الله عزوجل له ثم یرجعون الی رقدتهم فلا یقومون الی یوم القیامة.
از تفسیر ثعلبی در حدیث سوار شدن حضرت امیرالمؤمنین (ع) بر بساط و سلام گفتنش به اصحاب كهف و سخن گفت آنان با حضرت و حدیث طولانی است كه در
[ صفحه 410]
آخر می گوید: پس بخواب خود برگشتند تا آخرالزمان بهنگام خروج حضرت مهدی (ع) كه به آنان سلام گوید و خدای عزوجل آنان را برای امام (ع) زنده كند سپس به خو اب خود برمی گردند و برنمی خیزند تا روز قیامت.
(اثبات الهداة ج 3 ص 615):
عن ابن عمر قال: قال النبی (ص): یخرج المهدی (ع) من قریة یقال له لها كرعة، علی رأسه غمامة مناد ینادی: هذا خلیفة الله فاتبعوه.
ابن عمر گوید: حضرت رسول اكرم (ص) فرمود: مهدی (ع) از دهی بنام كرعه خروج می كند و بر بالای سرش ابری است كه در آن منادی ندا می كند این خلیفه خدا است از او متابعت كنید.
(اثبات الهداة ج 3 ص 615):
من كتاب موالید اهل البیت: یظهر المهدی فی آخرالزمان علی رأسه غمامة تدور معه حیث دار. الحدیث.
از كتاب موالید اهل بیت (ع): مهدی (ع) در آخرالزمان ظاهر می گردد و بر سرش ابری باشد كه هر جا او رود با او می رود.
(اثبات الهداة ج 3 ص 620):
خرج ابوداود عن علی (ع) قال: قال رسول الله (ص): یخرج رجل من وراء النهر یقال له الحرث علی مقدمته رجل یقال له منصور، یواطی و یمكن لال محمد (ع) كما مكنت قریش للنبی (ص): وجبت علی كل مؤمن نصرته - او قال اعانته.
ابوداود از حضرت امیرالمؤمنین (ع) روایت كرده كه فرمود: رسول خدا (ص) فرمود: مردی از ماوراءالنهر خروج می كند بنام حرث در مقدمه سپاه او مردی بنام منصور باشد آمادگی و تمكین برای آل محمد (ص) فراهم می كند بدانگونه كه قریش برای رسول الله (ص) فراهم ساخت وبر همه ی مؤمنین واجب است كه نصرتش كنند یا فرمود: اعانتش نمایند.
(لسان المیزان ج 5 ص 130 و فرائد السمطین مخطوط عن اثبات الهداة ج 3 ص 648):
عن النبی (ص): من انكر خروج المهدی فقد كفر.
رسول اكرم (ص) فرمود: هر كس خروج مهدی (ع) را انكار كند محققا كافر است.
[ صفحه 411]
(اثبات الهداة ج 3 ص 621):
عن ابی نعیم الحافظ من حدیث محمد بن الحنفیة عن ابیه علی قال: قال رسول الله (ص): المهدی منا اهل البیت یصلحه الله عزوجل فی لیلة - او قال فی یومین - قال: و الاحادیث فی التنصیص علی خروج المهدی من عترته ثابته، ثم نقل عن بعض علمائهم قال: قد تواترت الاخبار و استفاضت بكثرة رواتها عن المصطفی بالمهدی و انه من اهل بیته و انه یؤم هذه الامة و عیسی یصلی خلفه.
بنقل از ابونعیم حافظ از حدیث محمد بن الحنفیه (ع) از حضرت امیرالمؤمنین (ع) از حضرت رسول اكرم (ص): مهدی (ع) از ما اهل بیت (ع) است خدای عزوجل كار او را در ظرف یك شب یا فرمود: دو روز اصلاح فرماید.ابونعیم گوید: احادیث در نص بر خروج مهدی (ع) كه از عترت رسول خدا (ص) است ثابت می باشد سپس از برخی علمای سنت نقل كرده كه گفت: اخبار متواتره بخاطر كثرت راویان به سر حد استفاضه رسید از رسول الله (ص) در مورد حضرت مهدی (ع) رسیده كه آن حضرت از اهل بیت (ع) می باشد و امامت این امت را بر عهده خواهد داشت و عیسی (ع) در نماز به او اقتداء می كند.
(اثبات الهداة ج 3 ص 621):
روی من حدیث بن مسعود و غیره انه یخرج فی آخرالزمان من المغرب الاقصی، یمشی النصر بین یدیه الی ان قال: ثم ان المهدی یقول: ایها الناس اخرجوا الی قتال عدوا لله و عدوكم، فینجیبونه و لا یعصون له امرا، فیخرج المهدی و من معه من المسلمین من مكة الی الشام لمحاربة السفیانی. الخبر.
از حدیث ابن مسعود (ره) و غیره روایت شده كه: در آخرالزمان از مغرب دور «مهدی (ع)» خروج می كند پیروزی در پیش روی او باشد تا آنجا كه گفت: سپس مهدی (ع) فرماید: ای مردم برای جنگ با دشمنان خدا و دشمنان خود بیرون آیند مردم بسوی شتابند و نافرمانی او نكنند. پس مهدی (ع) با مسلمانان همراه خود از مكه معظمه خروج كند و برای جنگ باسفیانی بسوی شام حركت نماید. الخبر.
(اثبات الهداة ج 3 ص 649 نقلا عن و صحیح مسلم ج 1 ص 94 و نورالابصار ص 230):
تختص الامانة بالمهدی مع نزول عیسی (ع)
[ صفحه 412]
امامت اختصاص به مهدی (ع) دارد با فرود آمدن عیسی (ع).
(بحار ج 51 ص 59):
عن ابیعبدالله (ع) قال: ان القائم اذا خرج دخل المسجد الحرام فیستقبل الكعبة و یجعل ظهره الی المقام ثم یصلی ركعتین ثم یقوم فیقول: یا ایها الناس انا اولی الناس بآدم. یا ایها الناس انا اولی الناس بابراهیم یا ایها الناس انا اولی الناس باسماعیل یا ایها الناس انا اولی الناس بمحمد (ص) ثم یرفع یدیه الی السماء فیدعو و یتضرع حتی یقع علی وجهه و هو قوله عزوجل: «امن یجیب المضطر اذا دعاه و یكشف السوء و یجعلكم خلفاء الأرض ءاله مع الله قلیلا ما تذكرون».
امام صادق (ع) فرمود: همانا قائم (ع) چون خروج فرماید داخل مسجدالحرام گردد و روی به كعبه مشرفه نماید و پشت به مقام كند سپس دو ركعت نماز بجای آورد و برخیزد و گوید: ای مردم من سزاوارترین مردم به آدم (ع) هستم ای مردم من سزاوارترین مردم به ابراهیم (ع) می باشم ای مردم من سزاوارترین مردم به اسماعیل (ع) هستم ای مردم من سزاوارترین مردم به محمد (ع) می باشم پس از آن دستهای مبارك بسوی آسمان برافرازد و دعاء كند و آنچنان تضرع كند كه برو در زمین افتد و اشاره به همین مطلب دارد آیه كریمه: «آیا كسی كه اجابت كند دعای مضطر را برطرف كند بدی را و شما را جانشین در زمین قرار دهد آیا خدای یگانه خدائی است بر چه اندك پند می گیرید».
(بحار ج 52 ص 139):
عن ابی عبدالله (ع) فی قول الله عزوجل: «اتی امرالله فلا تستعجلوه» قال: هو امرنا امرالله لا یستعجل به یؤیده ثلاثة اجناد: الملائكة، و المومنون والرعب، و خروجه (ع) كخروج رسول الله (ص) و ذلك قوله تعالی: «كما اخرجك ربك من بیتك بالحق».
امام صادق (ع) در تفسیر آیه كریمه: «آمد امر خدا پس شتاب نكنید» فرمود: آن امر ما می باشد خدا فرمان داده كه درباره ی آن شتاب نشود. «قائم (ع) را سه سپاه یاری دهند: فرشتگان و مؤمنان و ترس (در دل دشمنان) و خروجش مانند خروج حضرت رسول اكرم (ص) است و اشاره به این مطلب فرموده آیه شریفه: «همچنانكه ترا بیرون كرد
[ صفحه 413]
بحق پروردگارت از خانه ات».
(یوم الخلاص ص 170 و بحار ج 52 ص 279):
عن ابی سعید عقیصا عن الحسن بن علی (ع) قال: مامنا احد الا و یقع فی عنقه بیعة لطاغیة زمانه الا القائم الذی یصلی خلفه روح الله عیسی بن مریم، فان الله عزوجل یخفی ولادته و یغیب شخصه لئلا یكون لأحد فی عنقه بیعة اذا خرج، ذلك التاسع من ولد اخی الحسین ابن سیدة الأماء، یطیل الله عمره فی غیبته ثم یظهره بقدرته فی صورة شاب ذو اربعین سنة، ذلك لیعلم ان الله علی كل شیی ء قدیر.
بنقل از ابی سعید... از حضرت امام حسن مجتبی (ع) فرمود: هیچكس از ما «ائمه دین (ع)» نیست جز آنكه طاغوت زمان بر گردن او بیعتی دارد مگر خاتم (ع) آنكس كه روح الله عیسی بن مریم در نماز به او اقتداء می كند زیرا خدای عزوجل ولادتش را مخفی و شخص او را غائب فرموده ما موقعی كه خروج می كند برای احدی در گردنش بیعتی نباشد و او نهمین فرزند از اولاد برادرم حضرت امام حسین (ع) و فرزند سیده كنیزان است خدا عمرش را در زمان غیبتش طولانی فرموده سپس بقدرت خود او را بصورت جوانی چهل ساله ظاهر می كند. تا دانسته شود كه خدا بر هر چیزی توانا است.
(بحار ج 52 ص 280):
عن الازدی قال: دخلت انا و ابونصیر (ره)، علی ابی عبدالله (ع) و علی بن عبدالعزیز معنا فقلت لابی عبدالله (ع): انت صاحبنا؟ فقال: انی لصاحبكم؟ ثم اخذ جلدة عضده فمدها، فقال: انا شیخ كبیر، و صاحبكم شاب حدث.
بنقل از ازدی گفت: من و ابونصیر (ره) بخدمت حضرت امام صادق (ع) رسیدیم و علی بن عبدالعزیز، هم با ما بود من به امام (ع) عرض كردم شما صاحب الامر ما می باشد؟ فرمود: من صاحب شما هستم سپس پوست بازوی مبارك خود را گرفت و كشید و فرمود: من سالخورده شده ام و صاحب شما جوان می باشد.
(بحار ج 52 ص 288):
عن اسماعیل بن الصباح قال: سمعت شیخا یذكره عن سیف بن عمیرة قال: كنت عند ابی جعفر المنصور فسمعته یقول ابتداء من نفسه: یا سیف بن عمیرة لابد من
[ صفحه 414]
مناد ینادی باسم رجل من ولد ابیطالب من السماء فقلت: یرویه احد من الناس؟ قال: و الذی نفسی بیده لسمع اذنی منه یقول: لابد من مناد ینادی باسم رجل من السماء قلت: یا امیرالمؤمنین ان هذا الحدیث ما سمعت بمثله قط فقال: یا سیف اذا كان ذلك فنحن اول من یجیبه اما انه احد بنی عمنا قلت: ای نبی عمكم؟ قال: رجل من ولد فاطمة (ع) ثم قال: یا سیف لولا انی سمعت اباجعفر محمد بن علی یحدثنی به ثم حدثنی به اهل الدنیا ما قبلت منهم و لكنه محمد بن علی.
بنقل از اسمعیل بن صباح گفت: از پیرمردی شنیدم كه از سیف ابن عمیره نقل می كرد. گفت: من در نزد ابوجعفر منصور دوانیقی عباسی نشسته بودم شنیدم كه آغاز به سخن كرد و گفت: ای سیف ابن عمیره ناگزیر باید منادی از آسمان فریاد زند به نام مردی از فرزندان ابوطالب (ع) گفتم: كسی از مردم آنرا روایت می كند؟ گفت: قسم به آنكس كه جانم بدست او است گوشم شنید از او كه می گفت: ناگزیر منادی از آسمان بنام مردی فریاد می زند گفتم: ای امیر هرگز مانند این حدیث رانشنیده بودم گفت: ای سیف اگر اینگونه باشد پس ما نخستین كسی باشیم كه این نداء را اجابت می كنیم همانا او یكی از پسرعموهای ما است گفتم: كدام پسرعموها؟ گفت: مردی از اولاد حضرت فاطمه زهرا صلوات الله و سلامه علیها سپس گفت: ای سیف اگر من این حدیث را از حضرت ابی جعفر محمد بن علی (ع) نشنیده بودم چنانچه مردم دنیا می گفتند از آنها نمی پذیرفتم ولی گوینده این حدیث محمد بن علی (ع) می باشد.
(بحار ج 52 ص 290):
عن محمد بن مسلم قال: ینادی مناد من السماء باسم القائم فیسمع ما بین المشرق الی المغرب فلا یبقی راقد الاقام، و لا قائم الا قعد و لا قاعد الا قام علی رجلیه من ذلك الصوت و هو صوت جبرئیل الروح الأمین.
بنقل از محمد بن مسلم (ره) گفت: منادی از آسمان بنام قائم (ع) فریاد می كند و مردم مشرق و مغرب آنرا می شنوند كه از میمنه آن صدا هر كس خوابیده بیدار شود و هر كس نشسته بنشیند و هر كه نشسته بپا خیزد و آن صدای جبرئیل (ع) روح الامین است.
(بحار ج 52 ص 292):
عن عبدالله بن سنان، قال: كنت عند ابی عبدالله (ع) فسمعت رجلا من همدان
[ صفحه 415]
یقول ]له[: ان هؤلاء العامة یعیرونا و یقولون لنا انكم تزعمون ان منادیا ینادی من السماء باسم صاحب هذا الأمر، و كان متكئا فغضب و جلس ثم قال: لا ترووه عنی و ارووه عن ابی ولا حرج علیكم فی ذلك اشهد انی سمعت ابی (ع) یقول: و الله ان ذلك فی كتاب الله عزوجل لبین حیث یقول: «ان نشأ ننزل علیهم من السماء آیة فظلت اعناقهم لها خاضعین». الحدیث.
بنقل از عبدالله بن سنان گفت: در خدمت امام صادق (ع) بودم شنیدم مردی از همدان به عرض می رسانید كه عامه و اهل سنت ما را سرزنش می كنند و می گویند شما گمان دارید كه منادی از آسمان بنام صاحب الامر (ع) فریاد می كشد. حضرت تكیه زده بود خشمگین برخاست و نشست و فرمود: این را از من روایت نكنید بلكه روایت از پدر بزرگوار (ع) كنید و هیچ حرجی هم در این كار بر شما نخواهد بود شهادت می دهم كه از پدر بزرگوارم (ع) شنیدم می فرمود: بخدا قسم این حقیقت در قرآن كریم آشكار است چنانكه فرماید: «اگر بخواهیم از آسمان بر آن علامتی نازل می كنیم پس گردنهایشان در برابر آن علامت خاضع گردد».
(بحار ج 52 ص 316):
الأربعنا قال امیرالمؤمنین (ع): بنا یفتح الله و بنا یختم الله و بنا یمحوما یشاء و بنا یثبت و بنا یدفع الله الزمان الكلب، و بنا ینزل الغیث فلا یغرنكم بالله الغرور، ما انزلت السماء قطرة من ماء منذ حبسه الله عزوجل ولو قد قام قائمنا لأنزلت السماء قطرها، و لأخرجت الارض بناتها، و لذهبت الشخناء من قلوب العباد و الصطلحت السباع و البهائم، حتی تمشی المرأة بین العراق الی الشام، لا تضع قدمیها الا علی النبات، و علی رأسها زبیلها لا یهیجها سبع و لا مخافه.
چهارصد حدیث: حضرت امیرالمؤمنین (ع) فرمود: بوسیله ما خدا آغاز می كند و به ما پایان می دهد و خدا بوسیله ما آنچه بخواهد محو و یا ثابت می دارد و بوسیله ما خدا روزگار سخت و رنج آور را دفع می كند و بوسیله ما باران می رساند شیطان نباید شما را فریب دهد آسمان قطره بارانی نازل نمی كند از روزی كه خدای عزوجل آنرا حبس فرموده باشد و اگر قائم ما (ع) قیام كند آسمان بارانش را می دهد و زمین روئیدنی های خود را خارج می سازد و كینه از قلوب بندگان می رود و درندگان و
[ صفحه 416]
چارپایان آشتی می كنند تا آنجا كه زن فاصله میان عراق و شام را طی می كند و قدم بر روی نبات ها و روئیدنی ها گذارد در حالی كه زنبیلش بر سرش باشد كه هیچ درنده ای او را نخواهد ترسانید.
(بحار ج 52 ص 317):
عن ابی بصیر (ره) عن ابی عبدالله (ع) انه قال: یا ابامحمد كأنی اری نزول القائم فی مسجد السهلة باهله و عیاله، قلت: یكون منزله؟ قال: نعم، هو منزل ادریس (ع) و ما بعث الله نبیا الا و قد صلی فیه، و المقیم فیه كالمقیم فی فسطاط رسول الله (ص) و ما من مؤمن و لا مؤمنة الا و قلبه یحن الیه و ما من یوم و لا لیلة الا و الملائكة یأوون الی هذا المسجد، یعبدون الله فیه، یا با محمد امان انی لو كنت بالقرب منكم ما صلیت صلاة الا فیه، ثم اذا قام قائمنا انتقم الله لرسوله و لنا اجمعین.
بنقل از ابی بصیر (ره) از حضرت امام صادق (ع) فرمود: ای ابومحمد گوئی می بینم حضرت قائم (ع) در مسجد سهله با اهل و عیال خود نزول كرده. عرض كردم: منزل او است؟ فرمود: آری. آنجا منزل ادریس (ع) است و خدا هیچ پیغمبری مبعوث نفرمود جز آنكه در آنجا نماز گذارده و اقامت كننده در آنجا همانند اقامت كننده ی در خیمه حضرت رسول اكرم (ص) است و هیچ مرد و زن مؤمنی نیست مگر آنكه قلبش تمایل به آنجا دارد و هیچ روز و شبی نیست كه فرشتگان در آن مسجد جا می گیرند و خدا را در آنجا می پرستند ای ابامحمد هان كه اگر من در نزدیكی شما می بودم همه نمازهایم را در آنجا برگزار می كردم سپس چون قائم (ع) ما قیام كند خدا انتقام رسول خود و انتقام ما همگی را می گیرد.
(الغیبة للشیخ الطوسی ص 177):
عن الحسن بن زیاد الصیقل قال: سمعت اباعبدالله جعفر بن محمد (ع) یقول: ان القائم لا یقوم حتی ینادی مناد من السماء تسمع الفتاه فی خدرها و یسمع اهل المشرق و المغرب و فیه نزل هذه الایة: «ان نشأ ننزل علیهم من السماء آیة فظلت اعناقهم لها خاضعین».
بنقل از حسن بن زیاد صیقل گفت: از امام صادق (ع) شنیدم می فرمود: همانا قائم (ع) قیام نمی كند تا منادی از آسمان فریاد بركشد كه آن فریاد به گوش زنان جوان در
[ صفحه 417]
حجابشان برسد و ساكنان مشرق و مغرب آنرا بشنوند و در این مورد آیه كریمه نازل شده: «و اگر بخواهیم نازل می كنیم برایشان علامتی پس گردنهایشان برای آن خاضع گردد».
(الغیبة للشیخ الطوسی ص 178):
عن جابر بن عبدالله الانصاری (رض) قال: قال رسول الله (ص): المهدی یخرج فی آخرالزمان.
بنقل از جابر بن عبدالله انصاری (رض) گفت: رسول خدا (ص) فرمود: مهدی (ع) در آخرالزمان خروج می كند.
(بحارج 52 ص 333):
عن ابی بصیر (ره) فی حدیث له اختصرناه قال: اذا قام القائم دخل الكوفة و امر بهدم المساجد الأربعة حتی یبلغ اساسها و یصیرها عرشیا كعریش موسی و یكون المساجد كلها جماء لا شرف لها كان علی عهد رسول الله (ص) و یوسع الطریق الأعظم فیصیر ستین ذراعا و یهدم كل مسجد علی الطریق و یسد كل كوة الی الطریق و كل جناح وكنیف و میزاب الی الطریق، و یأمر الله الفلك فی زمانه فیبطی فی دوره حتی یكون الیوم فی ایامه كعشرة ایام، و الشهر كعشرة اشهر، و السنة كعشر سنین من سنینكم. ثم لا یلبث الا قلیلا حتی یخرج علیه مارقة الموالی برمیلة الدسكرة عشرة آلاف شعارهم: یا عثمان یا عثمان، فیدعو رجلا من الموالی فیقلده سیفه فیخرج الیهم فیقتلهم، حتی لایبقی منهم احد ثم یتوجه الی كابل شاة، و هی مدینة لم یفتحها احد قط غیره، فیفتحها ثم یتوجه الی الكوفة، فینزلها و یكون داره و یبهرج سبعین قبیلة من قبائل العرب. الخبر.
بنقل از ابی بصیر (ره) در حدیثی كه ما آنرا مختصر ساختیم گفت: چون قائم (ع) قیام فرماید داخل كوفه شود و فرمان به ویران كردن مساجد چهارگانه دهد تا به پایه های آن رسد و آن را سایبانی بصورت سایبان موسی (ع) درآورد و همه مساجد چنانكه در زمان حضرت رسول اكرم (ص) می بود و راه بزرگ را توسعه می بخشد و شصت ذراع می گرداند و هر مسجدی كه در آن طریق باشند منهدم سازد و هر پنجره ای كه به سوی راه باز باشد بربندد به ضمیمه هر خوابگاه گوسفندان و مزبله ها و ناودان بسوی راه.
[ صفحه 418]
خدا در زمان او فرمان به فلك دهد كه در دوران خود به كندی حركت كند تا یك روز در ایام حضرت ده روز و یك ماه مانند ده ماه و یك سال مانند ده سال از سالهای معمولی شما باشد سپس اندكی بگذرد افراد منحرف و گریزپا از موالی كه در دسكرة جای دارند و ده هزار تن باشند با دادن شعار یا عثمان یا عثمان خروج كنند حضرت مردی از موالی را احضار كند و شمشیر خود را بدو دهد و بسوی آنها فرستد كه تا آخرین تن از آنها را بكشد سپس متوجه كابل شاه گردد و آن شهری است كه هرگز كسی آنرا نگشوده بجز حضرت قائم (ع) كه آنرا بگشاید پس از آن روی به سوی كوفه نهد و آنجا را منزل گیرد و خانه اش در آنجا باشد و خون هفتاد قبیله از عرب را مباح می كند. الخبر.
[ صفحه 419]
عدد اصحاب مهدی صلوات الله و سلامه علیه.
(یوم الخلاص ص 270):
عن النبی (ص): (فی اصحاب المهدی (ع)) و له بالطالقان كنوز لا ذهب و لا فضة الا خیول مطهمة و رجال مسومة یجمع الله عزوجل له من اقاصی البلاد علی عدد اهل بدر ثلاثمئة و ثلاثة عشر رجلا.
رسول اكرم (ص) فرمود: (درباره ی اصحاب حضرت مهدی (ع)) و مهدی (ع) در طالقان گنجهایی دارد كه نه از طلا است و نه از نقره جز اسبهای و مردان نشاندار خدای عزوجل برای او از دورترین شهرها افرادی به شماره مسلمانان مبارز جنگ بدر كه سیصد و سیزده نفر بودند جمع می كند.
(اخرجه ابوعبداله نعیم بن حماد و عقدالدرر ص 123):
عن عبدالله بن عباس (رض) قال: یبعث الله المهدی بعد ایاس و حتی تقول الناس لامهدی و انصاره من اهل الشام عدتهم ثلاثمائة و خمسة عشر رجلا عدة اصحاب بدر یسیرون الیه من الشام حتی یستخرجوه من بطن مكة من دار عند الصفا فیبایعونه كرها یصلی بهم ركعتین صلاة المسافر عند المقام ثم یصعد المنبر.
بنقل از عبدالله بن عباسی (رض) گفت: خدا مهدی (ع) را پس از یأس و نومیدی
[ صفحه 420]
مبعوث می فرماید یأس و نومیدی به حدی باشد كه مردم گویند مهدی (ع) وجود ندارد و یاران حضرت از اهل شام باشند شماره ی آنان سیصد و پانزده مرد به شماره ی اصحاب بدر از شام بسوی او روند و او را از درون مكه معظمه از خانه ای كه در صفا است بیرون آورند و با او بیعت كنند و حضرت دو ركعت نماز یعنی نماز مسافر در مقام با آنان می خواند و سپس به منبر می رود.
(اخرجه الحاكم فی مستدركه و عقدالدرر ص 131):
عن محمد بن الحنفیة قال: كنا عند علی (ع) فسأله رجل عن المهدی فقال: هیهات ثم عقد بیده سبعا فقال: ذاك یخرج فی آخرالزمان اذا قال الرجل: الله الله قتل فیجمع الله تعالی له قوما قزع كقزع السحاب یؤلف الله بین قلوبهم لا یستوحشون الی احد و لا یفرحون بلحد دخل فیهم علی عدة اصحاب بدر لم یسبقهم الأولون و لا یدركهم الاخرون علی عدد اصحاب طالوت الذین جاوزوا معه النهر.
بنقل از محمد بن الحنفیه (ع) گفت: ما در محضر حضرت امیرالمؤمنین (ع) بودیم مردی درباره ی حضرت مهدی (ع) سؤال كرد. حضرت فرمود: هرگز. سپس هفت بار دست خود را گره زد و فرمود: او در آخرالزمان خروج می كند در زمانی كه مرد گوید: الله الله كشته شد. پس خدای تعالی برای او قومی را جمع كند كه مانند ابر. توده توده باشند در میان دلهای ایشان الفت ایجاد می كند كه ترس از احدی نخواهند داشت و مسرور و شادی هم به كسی ندارند به شماره ی اصحاب بدر كه گذشتگان بر آنان سبقت نگیرند و آیندگان آنان را اداك ننمایند به شماره یاران طالوت باشند كه با او از نهر گذشتند.
(یوم الخلاص ص 258):
عن الجواد (ع): راویا عن آبائه عن النبی (ص): مع القائم صحیفة مختومة فیها عدد من اصحابه باسمائهم و بلدانهم و طبائهم و حلاهم و كناهم، هم كرارون مجدون فی طاعة الله و طاعته.
امام جواد محمد بن علی صلوات الله و سلامه علیها از پدران بزرگوار خود (ع) از حضرت رسول اكرم (ص) فرمود: با مهدی (ع) ورقه ای مهر خورده كه شماره اصحابش با نامهای آنان و شهرها و طبیعت ها و آرایه ها و كنیه های ایشان در آن ثبت
[ صفحه 421]
است و آنان كرار و با جدیت در طاعت خدا و طاعت او باشند.
(اخرجه نعیم بن حماد فی الفتن و عقدالدرر ص 145):
عن جابر، عن، ابی جعفر محمد بن علی (ع) قال: یظهر المهدی (ع) بمكة عند العشاء و معه رایة رسول الله (ص) و قمیصه، و سیفه وعلامات و نور و بیان فاذا صلی العشاء نادی باعلی صوته، یقول: اذكركم الله ایها الناس و مقامكم بین یدی ربكم فقد اتخذ الحجة و بعث الأنبیاء و انزل الكتاب و امركم ان لا تشركوا به شیئا، و ان تحافظوا علی طاعته و طاعة رسوله و ان تحیوا ما احیی القران و تمیتوا ما امات و تكونوا اعوانا علی المهدی و وزیرا علی التقوی فان الدنیا قددنا فناؤها و زوالها و اذنت بالوداع و انی ادعوكم ال الله و الی رسوله و العمل بكتابه و اماتة الباطل و احیاء سنته فیظهر فی ثلاثمائة و ثلاثة عشر عدة اهل بدر علی غیر میعاد و قزعا كقزع الخریف و رهبان باللیل اسد بالنهار فیفتح الله تعالی للمهدی (ع) ارض الحجاز و یستخرج من كان فی السجن من بنی هاشم. وتنزل الرایات السود الكوفة فتبعث بالبیعة الی المهدی (ع) و یبعث المهدی جنوده فی الافاق و یمیت الجور و اهله و یستقیم له البلدان و یفتح الله علی یدیه القسطنطینیة.
بنقل از جابر از امام ابی جعفر محمد بن علی الباقر (ع) فرمود: مهدی (ع) در مكه مكرمه بهنگام عشاء ظاهر می شود و پرچم رسول خدا (ص) و پیراهن و شمشیر حضرت با او است و نشانه ها و نور و بیان دارد. چون نماز عشاء بگذارد با صدای بلند فریاد بركشد و فرماید: ای مردم شما و جایگاه شما را در پیشگاه پروردگار به یاد شما می آوردم خدا حجت را تمام كرده و پیغمبران (ع) مبعوث فرموده و كتاب فرستاده و شما را فرمان داده كه به او شرك نورزید و اطاعت او و اطاعت رسولش (ص) را حفظ كنید و آنچه را كه قرآن كریم زنده كرده زنده كنید و آنچه می میراند. بمیراند و كمك بر هدایت باشید و یاوری و تقوی كنید زیرا فناء و نابودی دنیا نزدیك شده و اعلام وداع كرده و من شما را بسوی خدا و پیغمبرش (ص) و عمل كردن به كتابش و به از بین بردن باطل و زنده كردن سنتش دعوت می كنم. پس حضرت با سیصد و سیزده تن بشماره ی اهل بدر ظاهر می شود و بدون وعده یارانش مثل ابرهای پاییزی دسته دسته راهبان شب و شیران روز باشند خدای تعالی برای مهدی (ع) زمین حجاز
[ صفحه 422]
می گشاید و حضرت هر كس از بنی هاشم را كه در زندان باشد بیرون آورد و پرچم های سیاه به كوفه فرود آیند و دعوت به بیعت مهدی (ع) كنند و مهدی (ع) لشكریانش را در آفاق پراكنده سازد و ظلم و ظالم را از میان می برد و شهرها به فرمان او درآیند و خدا با دستهای او قسطنطینیه را فتح كند.
(منتخب الاثر ص 443 و یوم الخلاص ص 224):
(عن الصادق (ع) فی قم و اهلها فی حدیث)... فیجعل الله قم و اهلها و اهلها قائمین مقام الحجة.
حضرت امام صادق (ع) در ضمن حدیثی راجع به قم و ساكنانش فرمود:... پس خدا قم و ساكنانش را قائم مقام حجت (ع) قرار می دهد.
(منتخب الاثر ص 485 و یوم الخلاص ص 224):
عن الصادق (ع): انما سمیت قم هكذا لأن اهلها یجتمعون مع قائم آل محمد (ع) و یقومون معه و یستقیمون علی نصرته.
امام صادق (ع) فرمود: از آن جهت قم را قم نام گذاردند كه ساكنانش با قائم آل محمد (ع) همراه شوند و با او قیام كنند و بر یاری او ثابت باشند.
(منتخب الاثر ص 263 و یوم الخلاص ص 224):
عن الصادق (ع) فی حدیث... ان البلایا مدفوعة عن قوم و اهلها و سیأتی زمان تكون بلدة قم و اهلها حجة علی الخلائق و ذلك فی زمن غیبة قائمنا الی ظهوره و لو لا ذلك لساخت الارض باهلها. ان الملائكة لتدفع البلایا عن قم و اهلها و ما یقصدها جبار بسوء الا قصمه قاصم الجبارین، و شغله عنهم بداهیة او بمصیبة او عدو. و ینسی الله الجبارین من دولتهم ذكر قم و اهلها كما نسوا ذكر الله.
امام صادق (ع) در ضمن حدیثی فرمود... همانا بلاء و گرفتاری از قم و ساكنانش رفع شده و زمانی فرا می رسد كه شهر قم و ساكنانش حجت بر همه ی مردم باشند و این امر در زمان غیبت قائم ما (ع) تا زمان ظهورش خواهد بود و اگر سنگین نباشد زمین ساكنانش را فرو خواهد برد. همانا فرشتگان بلایا از قم و ساكنانش دفع می كنند و هیچ ستمگری نیست كه قصد درباره ی آنجا داشته باشد جز آنكه خدای درهم شكننده ی قدرت جباران او را در هم شكنند و با پیش آوردن گرفتاری یا مصیبت یا دشمن او را
[ صفحه 423]
سرگرم و مشغول سازد و موجب شود كه قم و ساكنانش را از یاد ببرند چنانكه آنها خدا فراموش كرده باشند.
(یوم الخلاص ص 258):
عن امیرالمؤمنین (ع) (فی اصحاب المهدی (ع)): الا بابی و امی من عدة اسماؤهم فی السماء معروفة و فی الارض مجهولة.
امیرالمؤمنین (ع) (در اصحاب حضرت مهدی (ع)) فرمود: هان پدر و مادرم فدای گروهی باد كه نامهایشان در آسمان معروف و در زمین مجهول است.
(یوم الخلاص ص 263):
قال الباقر (ع): یظهر فی ثلاثماة و ثلاث عشر رجلا عدة اهل بدر علی غیر میعاد قزعا كقزع الخریف.
امام باقر (ع) فرمود: حضرت مهدی (ع) با سیصد و سیزده تن بشماره ی اهل بدر ظهور می كند بدون وعده دسته دسته مانند ابرهای پاییز.
(بحار ج 52 ص 333 و یوم الخلاص ص 259):
قال امیرالمؤمنین (ع): اصحاب القائم شباب لا كهول فیهم الا مثل الكحل فی العین و الملح فی الزاد و اقل الزاد الملح.
امیرالمؤمنین (ع) فرمود: اصحاب حضرت قائم (ع) جوانند و سالمند در میانشان نیست مگر مانند سرمه در چشم و نمك در توشه و كمترین توشه نمك است.
(عن الملاحم و الفتن و یوم الخلاص ص 260):
قال امیرالمؤمنین (ع): كأنی انظر الیهم، و الزی و احد و القد واحد و الجمال واحد و اللباس واحد. (كأنی یقصد مظهرهم یوم البیعة المباركة و امتشاق سیوف العدل» كانما یطلبون شیئا ضاع منهم. فهم متحیرون فی امرهم حتی یخرج الیهم من تحت ستار الكعبة فی آخرها، رجل اشبه الناس برسول الله (ص) خلقا و خلقا و حسنا و جمالا، فیقولون: انت المهدی (ع)؟ فیجیبهم و یقول: انا المهدی (ع) بایعوا.
امیرالمؤمنین (ع) فرمود: گوئی به آنان می نگرم، همه در یك قیافه و یك قد و یك جمال و یك لباس می باشند گویی چیزی را كه از دست داده اند می جویند و آنان در كار خود حیران باشند تا آنكه از زیر پرده ی كعبه مكرمه مردی كه شبیه ترین مردم به
[ صفحه 424]
حضرت رسول اكرم (ص) در خلقت و اخلاق و حسن و زیبایی باشد خروج كند. مردم گویند: تو مهدی (ع) می باشی؟ و او جواب گوید و فرماید: من مهدی (ع) هستم بیعت كنید.
(منتخب الاثر ص 475 و یوم الخلاص ص 260):
قال امیرالمؤمنین (ع) فی قوله تعالی: (یا ایها الذین امنوا: من یرتد منكم عن دینه، فسوف یأتی الله بقوم یحبهم و یحبونه، اذلة علی المؤمنین، اعزة علی الكافرین، یجاهدون فی سبیل الله و لا یخافون لومة لائم) هم اصحاب القائم.
امیرالمومنین (ع) در تفسیر آیه كریمه: (ای مؤمنان هركس از شما از دین خود برگردد پس بزودی خدا قومی را آورد كه دوستدارشان باشد و آنان نیز خدا را دوست بدارند در برابر مؤمنین فروتن و در برابر كافران قادر و عزیزند در راه خدا جهاد می كنند و لامت هیچ ملامتگری خوف ندارند) و آنان اصحاب حضرت قائم (ع) می باشند.
(بحار ج 52 ص 370 و یوم الخلاص ص 263):
قال الباقر (ع): اصحاب القائم ثلاثماة و ثلاثة عشر، اولاد العجم، بعضهم یحمل فی السحاب نهارا و بعضهم نائم علی فراشه فیوا فیه فی: مكة علی غیر میعاد.
امام باقر (ع) اصحاب حضرت قائم (ع) سیصد و سیزده نفر و از فرزندان غیر عرب می باشند در روز در ابرها حمل كرده می شوند و برخی در بستر خواب باشند پس در مكه مكرمه به خدمتش رسد بدون وعده قبلی.
(بحار ج 52 ص 306 و یوم الخلاص ص 262):
قال زین العابدین (ع) فی خطبة القائم (ع) للناس یوم ظهوره و دعوته ایاهم للبیعة. ثم یقوم رجل منه (ای من اسرته) فینادی: ایها الناس، هذا طلبتكم قد جاءكم یدعوكم الی مادعا الیه رسول الله (ص) فیقوم بعضهم الیه لیقتلوه، فیقوم ثلاثماة و نیف فیمنعونه، منهم خمسون من اهل الكوفة و سائرهم من افناء الناس. (ای لا یعلم ممن هم) لا یعرف بعضهم بعضا، اجتمعوا علی غیر میعاد.
امام زین العابدین علی بن الحسین صلوات الله و سلامه علیهما در خطبه قائم (ع) برای مردم در روز ظهور و دعوتش مردم را برای بیعت فرمود: سپس مردی از دودمان او برمی خیزد و فریاد می كشد: ای مردم این مطلوب شما است كه آمده و
[ صفحه 425]
شما را دعوت می كند بدانچه حضرت رسول اكرم (ص) دعوت می فرمود برخی از مردم به قصد كشتن او برمی خیزند آنگاه سیصد و چند نفر در مقام منع از او برمی آیند كه پنجاه تن آنها از اهل كوفه و سائرین از افراد مردمند (دانسته نشود آنان كیانند) كه برخی برخی دیگر را نشناسند كه بدون وعده گرد هم آیند.
(بحار ج 52 ص 327 و یوم الخلاص ص 265):
قال الباقر (ع): ان الرجل منهم یعطی قوة اربعین رجلا وان قلبه لأشد من زبر الحدید. و لو مروا بجبال الحدید لقطعوها، لا یكفون سیوفهم حتی یرضی الله عزوجل.
امام باقر (ع) فرمود: به یك مرد از آنان نیروی چهل مرد عطاء می شود و همانا قلب او سخت تر از پاره های آهن باشد و اگر به كوه های آهن برسند آنرا قطعه قطعه كنند دست از شمشیرهای خود برنمی دارند تا خدای عزوجل را خشنود نمایند.
(اثبات الهداة ج 3 ص 493):
عن ابان بن تغلب قال: قال ابوعبدالله (ع): یأتی فی مسجدكم هذا ثلثمائة و ثلاثة عشر رجلا یعنی مسجد مكة، الی ان قال: فیبعث الله ریحا فتنادی بكل واد هذا المهدی یقضی بقضاء داود و سلیمان لا یرید علی ذلك بینة.
بنقل از ابان بن تغلب گوید: حضرت امام صادق (ع) فرمود: به این مسجد شما (مسجد كوفه) سیصد و سیزده نفر وارد می شوند تا آنجا كه فرمود: پس خدا بادی برانگیزد كه بهر وادی و بیابانی فریاد بركشد اینك مهدی (ع) است كه مانند داود و سلیمان قضاوت و حكومت می كند و بینه و شاهد نمی خواهد.
(اثبات الهداة ج 3 ص 494):
قال ابوعبدالله (ع): كأنی انظر الی القائم (ع) علی منبر الكوفة و حوله اصحابه ثلاثماة و ثلثة عشر رجلا عدة اصحاب بدر و هم اصحاب الالویة و هم حكام الله فی ارضه علی خلقه. الحدیث.
امام صادق (ع) فرمود: گوئی حضرت قائم (ع) بر فراز منبر كوفه می بینم كه اصحاب او سیصد و سیزده نفر بشماره ی اصحاب بدر در اطراف و پیرامونش باشند و آنان پرچمداران و حاكمان خدا در زمین باشند (الحدیث).
[ صفحه 426]
(كشف النعمه ج 2 ص 461):
عن میمون بن خلاد عن ابی الحسن (ع) قال: كأنی برایات من مصر مقبلات خضر مصبغات، حتی تأتی الشامات فتهدی الی بن صاحب الوصیات.
بنقل از میمون بن خلاد از حضرت امام كاظم (ع) فرمود: گوئی می بینم پرچمهای سبز و رنگارنگ كه از مصر بسوی شام روی آورده اند و به صاحب وصیتها هدیه می شود.
(كشف النعمه ج 2 ص 473):
عن ثوبان قال: قال رسول الله (ص): تجیی الرایات السود من قبل المشرق كأن قلوبهم زبر الحدید فمن سمع بهم فلیأتهم فبایعهم و لو حبوا علی الثلج.
بنقل از ثوبان گفت: رسول اكرم (ص) فرمود: پرچمهای سیاه از سوی مشرق می آید گوئی دلهای صاحبان آن مانند پاره های آهن است هر كس روی آوردن آنان را بشنود باید بسوی آنان شتاب گیرد و بیعت كند اگر چه با كشاندن خود بر روی یخ باشد.
(كشف الغمه ج 2 ص):
عن عبدالله بن الحرث ابن جزء الزبیدی قال: قال رسول الله (ص): یخرج ناس من المشرق فیوطون للمهدی یعنی: سلطانه. (اخرجه الحافظ ابن ماجه فی سننه).
عبدالله ابن حرث ابن جزء زبیدی گوید: رسول خدا (ص) فرمود: مردمی از مشرق خروج می كنند تا حكومت مهدی (ع) را آماده سازند - (این حدیث را ابن ماجه حافظ در سنن خود آورده).
(اثبات الهداة ج 3 ص 494):
عن جابر بن یزید عن ابی جعفر (ع) قال: كأنی باصحاب القائم (ع) و قد احاطوا بمابین الخافقین، فلیس من شیی الا و هو مطیع لهم حتی سباع الارض و سباع الطیر یطلب رضاهم كل شیی حتی تفخر الارض علی الارض و تقول: مربی الیوم رجل من اصحاب القائم (ع).
بنقل از جابر بن یزید از امام باقر (ع) فرمود: گوئی اصحاب حضرت قائم (ع) را می بینم كه میان مشرق و مغرب را احاطه كرده اند چیزی وجود ندارد جز آنكه مطیع و فرمانبردار آنان باشد حتی قطعات زمین بیكدگر فخر فروشند كه این قطعه گوید: امروز مردی از اصحاب حضرت قائم (ع) بر من عبور كرده.
[ صفحه 427]
(بحار ج 52 ص 327 و اثبات الهداة ج 3 ص 494):
عن ابی بصیر (ره) قال: قال ابوعبدالله (ع): ما كان قول لوط (ع) لقومه (لو ان لی بكم قوة او اوی الی ركن شدید) الا شدة اصحابه فان الرجل منهم یعطی قوة اربعین رجلا و ان قلبه لأشد من زبر الحدید و لو مروا بالجبال لتدكدكت لا یكفون سیوفهم حتی یرضی الله عزوجل.
بنقل از ابی بصیر (ره) گفت: حضرت امام صادق (ع) فرمود: گفتار لوط پیغمبر (ع) به قومش: «ای كاش قوه و نیروئی می داشتم یا به ركن سخت و محكمی تكیه می كردم».
جز آرزوی قوت و نیروی حضرت قائم (ع) نمی كرد و هیچ ركنی جز استواری اصحاب آن حضرت مقصود نبود زیرا به مردی از آنان نیروی چهل مرد عطاء می شود و همانا قلبش محكمتر از پاره های آهن باشد و اگر بر كوه ها گذر كنند در هم كوفته شود قدرت شمشیرهای ایشانرا خدای عزوجل داخل شود.
(اثبات الهداة ج 3 ص 547):
عن ابابن تغلب عن ابی عبدالله (ع) انه قال: سیبعث الله ثلاثماة و ثلاثة عشر رجلا الی مسجد مكة، یعلم اهل مكة انهم لم یولدوا من آبائهم و لا اجدادهم، علیهم سیوف مكتوب علیها الف كلمة كل كلمة مفتاح الف كلمة و یبعث الریح من كل واد تقول هذا المهدی یحكم بحكم داود لا یرید بینة.
بنقل از ابان بن تغلب از امام صادق (ع) فرمود: بزودی خدا برمی انگیزد سیصد و سیزده مرد را بسوی مسجد مكه مشرفه كه اهل مكه می دانند آنان از پدران و اجداد عرب متولد نشده اند. شمشیرهایی دارند كه بر آنها هزار كلمه نوشته شده كه هر كلمه كلید هزار كلمه باشد و از هر بیابانی باد برخیزد و فریاد بركشد: این مهدی (ع) است كه بحكم داود (ع) حكومت كند بینه و شاهد نمی طلبد.
(اثبات الهداة ج 3 ص 547):
عن ابی الجارود عن ابی جعفر الباقر (ع) قال: اصحاب القائم ثلاثماة و ثلثة عشر رجلا اولاد العجم، بعضهم یحمل فی السحاب نهارا، یعرف باسمه و اسم ابیه و حلیته و نسبه و بعضهم نائم علی فراشه، فیوافونه بمكة علی غیر میعاد.
بنقل از ابی جارود از امام باقر (ع) فرمود: اصحاب حضرت قائم (ع) سیصد و سیزده
[ صفحه 428]
تن از غیر عرب باشند برخی از آنان در روز برابر سوار باشند نام و نام پدر و قیافه و نسبش شناخته باشند و بعضی در بستر خود خفته و بدون وعده در مكه معظمه بخدمت مهدی (ع) باشند.
(اثبات الهداة ج 3 ص 556):
عن ابی خالد الكابلی قال: قال لی علی بن الحسین (ع): یا اباخالد لتأتین فتن الی ان قال: كأنی بصاحبكم قد علا فوق نجفكم بظهر كوفان فی ثلاثمائة و بضعة عشر رجلا، جبرئیل عن یمینه و میكائیل عن شماله و اسرافیل امامه رایة رسول الله (ص) قد نشرها لا یهوی بها الی قوم الا اهلكم الله.
بنقل از ابی خالد كابلی گفت: حضرت امام سجاد علی بن الحسین صلوات الله و سلامه علیهما به من فرمود: ای ابوخالد فتنه خواهد بود تا آنجا كه فرمود: گوئی صاحب شما (مهدی (ع)) را می بینم در بالای نجف اشرف در پشت كوفه با سیصد و ده و چند مرد جبرئیل (ع) در سوی راست و میكائیل (ع) در جانب چپ و اسرافیل (ع) در پیش روی او و پرچم رسول اكرم (ص) با او باشد و آن پرچم را بسوی قومی پایین نیاورد جز آنكه خدایش هلاك فرماید.
(اثبات الهداة ج 3 ص 575):
عن المفضل عن ابی عبدالله (ع) قال: یكن مع القائم (ع) ثلث عشرة امرأة، قلت: و ما یصنع بهن؟ قال: یداوین الجرحی و یقمن علی المرضی كما كان مع رسول الله (ص). الحدیث.
بنقل از مفضل از حضرت امام صادق (ع) فرمود: با حضرت قائم (ع) سیزده زن همراه باشد عرض كردم: زن را چه كار كند؟ فرمود: تا زخمی ها را درمان و بیماران را پرستاری كنند بدانگونه كه رسول اكرم (ص) می كرد. الحدیث.
(اعیان الشیعه ج 2 ص 51):
عن امیرالمؤمنین (ع) انه قال: ویحا للطالقان فان الله عزوجل بها كنوزا لیست من ذهب ولا من فضة و لكن بها رجال مؤمنون عرفوا الله حق معرفتهم و هم ایضا انصار المهدی (ع) فی آخرالزمان.
امیرالمؤمنین (ع) فرمود: خوشا حال طالقان كه خدای عزوجل را در آنجا گنجهایی
[ صفحه 429]
است نه از طلا و نه از نقره ولی مردانی در آنجا باشند مؤمن و خداشناس حقیقی و آنان یاوران مهدی (ع) در آخرالزمان خواهند بود.
(بحار ج 52 ص 304):
عن علقمة بن محمد الحضرمی، عن الصادق، عن آبائه عن علی (ع) قال: قال رسول الله (ص): یا علی ان قائمنا اذا خرج یجتمع الیه ثلاثمائة و ثلاثة عشر رجلا عدد رجال بدر فاذا حان وقت خروجه، یكون له سیف مغمودنا داه السیف: قم یا ولی اله، فاقتل اعداء الله.
بنقل از علقمه بن محمد حضرمی از امام صادق (ع) از پدران بزرگوارش از امیرالمؤمنین (ع) از رسول اكرم (ص) فرمود: یا علی (ع) همانا قائم ما چون خروج كند سیصد و سیزده تن بشماره ی مردان جنگ بدر بخدمت او گردانید و چون وقت خروجش فرا رسد شمشیری كه دارد و در غلاف است به فریاد آید و عرض كند: ای ولی خدا برخیز و دشمنان خدا را بكش.
(بحارج 52 ص 309):
قال ابوعبدالله (ع): یقبل القائم (ع) فی خمسة و اربعین رجلا من تسعة احیاء: من حی رجل، و من حی رجلان ومن حی ثلاثة و من حی اربعة و من حی خمسة و من حی ستة و من حی سبعة و من حی ثمانیة و من حی تسعة و لا یزال كذلك حتی یجتمع له العدد.
امام صادق (ع) فرمود: حضرت قائم (ع) روی می آورد همراه چهل و پنج تن از نه قبیله ای یك تن و از قبیله ای دو تن و از قبیله ای سه و از قبیله ای چهار و از قبیله ای پنج و از قبیله ای شش و در قبیله ای هفت و از قبیله ای هشت و از قبیله ای نه تن و بهمین ترتیب تا آن شماره ی معین جمع شوند.
(بحار ج 52 ص 334):
عن جابر الجعفی قال: قال ابوجعفر (ع): یبایع القائم بین الركن و المقام ثلاثمائة و نیف عدة اهل بدر، فیهم النجباء من اهل مصر و الابدال من اهل الشام، و الأخیار من اهل العراق، فیقیم ما شاء الله ان یقیم.
بنقل از جابر جعفی از حضرت امام باقر (ع) فرمود: با حضرت قائم (ع) در میان ركن و
[ صفحه 430]
مقام سیصد و اندی نفر بشماره ی جنگجویان بدر در میان ایشان نجیبان مصر و ابدال از اهل شام و اخیار ازاهل عراق باشند و هر قدری كه خدا بخواهد بر مردم حكومت می كند.
(بحارج 52 ص 346):
عن المفضل بن عمر، عن ابی عبدالله (ع) قال: اذا قام قائم آل محمد استخرج من ظهر الكعبة سبعة و عشرین رجلا خمسة و عشرین من قوم موسی الذین یقضون بالحق و به: یعدلون و سیبعة من اصحاب الكهف و یوشع وصی موسی و مؤمن آل فرعون و سلمان الفارسی و ابادجانة الانصاری و مالك الاشتر.
بنقل از مفضل بن عمر از حضرت امام صادق (ع) فرمود: چون قائم آل محمد (ع) قیام كند از پشت كعبه مشرفه بیست و هفت مرد را بیرون آورد كه بیست و پنج تن از قوم موسی (ع) باشند كه حكم بحق كنند و بحق متمایلند و هفت تن از اصحاب كهف را و یوشع وصی موسی (ع) و مؤمن آل فرعون و سلمان فارسی و ابودجانه انصاری و مالك اشتر رضی الله عنهم را.
[ صفحه 431]